I Want to Die but I Want to Eat Tteokbokki - bestsellerowy południowokoreański pamiętnik terapeutyczny

Opinie czytelników

Książka oferuje szczerą i surową eksplorację zmagań ze zdrowiem psychicznym poprzez sesje terapeutyczne autora. Wielu czytelników uważa ją za wiarygodną i docenia wrażliwość autora, podczas gdy inni uważają, że format i głębokość treści można poprawić.

⬤ Surowe i szczere refleksje na temat zdrowia psychicznego
⬤ # Relatywna treść dla osób zmagających się z podobnymi problemami
⬤ # Oferuje poczucie wspólnoty i zrozumienia
⬤ # # Wielu czytelników docenia gotowość autora do bycia wrażliwym
⬤ # # Ciekawe spostrzeżenia na temat dynamiki terapii.

⬤ Format może być nużący, głównie składający się z transkryptów terapii
⬤ # # Niektórzy czytelnicy uważają, że tekst nie jest godny uwagi i brakuje mu głębi
⬤ # # Duży nacisk na dialogi sprawił, że dla niektórych była to powolna lektura
⬤ # # Mieszane uczucia co do jasności i tłumaczenia treści
⬤ # # # Nie wszyscy czytelnicy uważają ją za korzystną lub wciągającą.

(na podstawie 120 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

I Want to Die but I Want to Eat Tteokbokki - the bestselling South Korean therapy memoir

Zawartość książki:

PSYCHIATRA: Więc jak mogę ci pomóc?

MNIE: Nie wiem, jestem - jak to się mówi - w depresji? Czy muszę wdawać się w szczegóły?

Baek Sehee jest odnoszącą sukcesy młodą dyrektorką mediów społecznościowych w wydawnictwie, kiedy zaczyna spotykać się z psychiatrą w sprawie swojej - jak to nazwać? - depresji? Czuje się ciągle przygnębiona, niespokojna, bez końca wątpi w siebie, ale także bardzo osądza innych. Dobrze ukrywa swoje uczucia w pracy i wśród przyjaciół, zachowując spokój, którego wymaga jej styl życia. Wysiłek jest wyczerpujący, przytłaczający i powstrzymuje ją przed nawiązywaniem głębokich relacji. To nie może być normalne. Ale jeśli jest tak beznadziejna, dlaczego zawsze może przywołać pragnienie swojego ulubionego ulicznego jedzenia: gorącego, pikantnego ciasta ryżowego, tteokbokki? Czy tak właśnie wygląda jej życie?

Nagrywając swoje dialogi z psychiatrą w ciągu dwunastu tygodni i rozwijając każdą sesję własnymi refleksyjnymi mikro-esejami, Baek zaczyna rozplątywać pętle sprzężenia zwrotnego, odruchowe reakcje i szkodliwe zachowania, które utrzymują ją w cyklu samookaleczania. Po części pamiętnik, po części książka samopomocy, I Want to Die but I Want to Eat Tteokbokki to książka, którą warto trzymać blisko siebie i sięgać po nią w chwilach ciemności. Spodoba się każdemu, kto kiedykolwiek czuł się samotny lub nieuzasadniony w swojej codziennej rozpaczy.