Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 12 głosach.
Oryginalny tytuł:
I Like Ike: The Presidential Election of 1952
Zawartość książki:
Kiedy w 1952 roku rozpoczęła się prezydencka kampania wyborcza, wielu zakładało, że będzie to wyścig pomiędzy Harrym Trumanem, starającym się o drugą pełną kadencję, a Robertem A. Taftem, synem byłego prezydenta i, dla wielu jego kolegów partyzantów, "Panem Republikaninem". Nikt nie wyobrażał sobie, że sztandarami partii będą gubernator Illinois Adlai E. Stevenson II i Naczelny Dowódca Aliantów w II wojnie światowej, Dwight D. Eisenhower. I Like Ike opowiada historię krytycznych wyborów pomiędzy dwoma niechętnymi sobie wojownikami, w tym wysiłków Trumana, aby zwerbować Eisenhowera jako kandydata Partii Demokratycznej - aż do finału, który, pomimo wszystkich partyzanckich kłótni, miał więcej wspólnego z niezwykłą popularnością byłego generała, który wraz ze Stevensonem był postrzegany jako w jakiś sposób ponad polityką.
W pierwszej książce, która w całości analizuje wybory z 1952 r., historyk polityczny John Robert Greene szczegółowo analizuje, w jaki sposób Stevenson i Eisenhower stawili czoła żądaniom, by ubiegać się o urząd, którego żaden z nich pierwotnie nie chciał. Analizuje kampanie ich przeciwników - Harry'ego Trumana i Roberta Tafta, ale także Estesa Kefauvera, Richarda B. Russella, Averella Harrimana i Earla Warrena. Słynne "Checkers Speech" Richarda Nixona, antykomunistyczna kampania Josepha McCarthy'ego i telewizja jako nowe medium dla wiadomości i reklam politycznych - każdy z nich na swój sposób wpłynął na wybory; a Greene, opierając się dogłębnie na dokumentach Eisenhowera, Stevensona, Tafta i Nixona, śledzi, jak to się stało.
I Like Ike to fascynująca opowieść o tym, jak Ameryka obawiająca się komunistycznego zagrożenia wybrała bohatera wojennego i położyła kres dwudziestoletniej kontroli Demokratów nad Białym Domem. W erze politycznego fermentu, książka ta stanowi również aktualny i przekonujący argument na rzecz znaczenia wyborów z 1952 roku nie tylko dla administracji Eisenhowera, ale także dla rozwoju polityki prezydenckiej w przyszłości.
