How We Disappear: Powieść i opowiadania

Opinie czytelników

„How We Disappear” Tary Lynn Masih to pięknie wykonana kolekcja opowiadań i jednej noweli, która eksploruje temat znikania poprzez różnorodne postacie i scenerie. Pisarstwo jest opisywane jako liryczne i wciągające, z głębokim rezonansem emocjonalnym i skomplikowanym rozwojem postaci.

Książka zawiera pięknie napisaną prozę, która oddaje szeroki wachlarz emocji i krajobrazów. Recenzenci chwalą zdolność Masiha do tworzenia wiarygodnych i zapadających w pamięć postaci, głębię tematyczną wokół zniknięcia oraz różnorodność unikalnych historii, które utrzymują zaangażowanie czytelników. Opowiadania są opisywane jako zarówno nawiedzające, jak i liryczne, z żywymi obrazami i dobrze skonstruowanymi narracjami, które wywołują silne uczucia.

Niektórzy recenzenci zauważyli, że niektóre opowiadania w zbiorze mogą być mniej atrakcyjne niż inne, co jest powszechne w przypadku kompilacji opowiadań. Kilku czytelników wspomniało o konieczności bardziej uważnego czytania, aby uchwycić głębsze tematy. Wspomniano również o nagłych zmianach w stylu opowiadania, które mogą stanowić wyzwanie dla niektórych czytelników.

(na podstawie 27 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

How We Disappear: Novella & Stories

Zawartość książki:

W książce How We Disappear Tara Lynn Masih oferuje czytelnikom porywające i fascynujące historie tych, którzy zostali zabrani, tych, którzy zaginęli, i tych, których ani tu nie ma, ani nie ma - uciekinierów, wygnańców, wędrowców, duchów, a nawet nieuchwytnej Dame Agathy Christie.

Od odległej syberyjskiej tajgi po surowe amerykańskie pogranicze, od wiejskiej Long Island po powojenną Belgię, bohaterowie Masiha są zróżnicowani pod względem tożsamości i okoliczności, przeciwstawiając się ciężarowi wymazania, znikając lub wyłaniając się z fizycznych i emocjonalnych krajobrazów. Opisywana jako „mistrzowska” i „uderzająca i rezonująca” (Publishers Weekly), fikcja Masiha, przekraczająca granice między historią a współczesnością, iskrzy świadomością, że nic i nikt nigdy nie odchodzi na dobre - i że dzicz nigdy nie jest całkiem za nami.