Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „How to Do Things with Words” autorstwa J.L. Austina jest znaczącym tekstem filozoficznym, który wprowadza i bada koncepcję wypowiedzi performatywnych, w których powiedzenie czegoś może wprowadzić to właśnie w życie. Opiera się na wykładach wygłoszonych na Harvardzie w 1955 roku i bada wzajemne oddziaływanie między językiem, działaniem i normami społecznymi. Choć książka ta dostarcza cennych spostrzeżeń na temat teorii aktów mowy, jej styl i organizacja zebrały mieszane recenzje od czytelników.
Zalety:Wielu czytelników docenia książkę za wnikliwą eksplorację języka performatywnego, humor w pisarstwie Austina i jego fundamentalną rolę w filozofii i językoznawstwie. Jest ona uważana za niezbędną do zrozumienia mocy słów i implikacji aktów mowy w różnych kontekstach. Wykłady zapewniają świeże spojrzenie na język, który informuje o dynamice społecznej.
Wady:Krytycy wskazują, że styl pisania może być gęsty i trudny do strawienia, a narracja czasami zbacza z tematu. Niektórzy czytelnicy uznali je za zbyt techniczne lub akademickie, co czyni je mniej przystępnymi dla osób niezaznajomionych z filozofią. Ponadto krytykowano fizyczną jakość niektórych wydań, a także potencjalne błędne przekonanie o ich znaczeniu dla pisania fikcji.
(na podstawie 26 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
How to Do Things with Words: Second Edition
Zawartość książki:
John L.
Austin był jednym z czołowych filozofów XX wieku. Wykłady Williama Jamesa przedstawiały wnioski Austina w dziedzinie, do której kierował swoje główne wysiłki w odniesieniu do szerokiej gamy problemów filozoficznych.
Wykłady te stały się klasycznym How to Do Things with Words. W tym drugim wydaniu redaktorzy powrócili do oryginalnych notatek z wykładów Austina, zmieniając wydrukowany tekst tam, gdzie wydawało się to konieczne. Studenci uznają nowy tekst za bardziej przejrzysty, a jednocześnie bardziej wierny rzeczywistym wykładom.
Dodatek zawiera dosłowne transkrypcje wielu marginalnych notatek sporządzonych przez Austina, ale nieuwzględnionych w tekście. Porównanie tekstu z tymi adnotacjami nadaje nowy wymiar studiowaniu pracy Austina.
