Opinie czytelników
Podsumowanie:Zbiór poezji Loli Haskins, „Homelight”, otrzymuje wysokie pochwały za żywe obrazy, emocjonalną głębię i mistrzowski język. Recenzenci chwalą osobistą i intymną naturę wierszy, eksplorację tematów takich jak pamięć, natura, miłość i żałoba, a także innowacyjną strukturę i różnorodność w pisaniu. Zbiór angażuje czytelników swoim pięknem i zachęca do kontemplacji. Jednak niektóre recenzje zauważają, że intensywność i złożoność tematu może być przytłaczająca dla niektórych czytelników.
Zalety:⬤ Znakomite obrazy i potężny język.
⬤ Głębokie zaangażowanie emocjonalne i eksploracja osobistych i uniwersalnych tematów.
⬤ Różnorodność stylu i struktury, ukazująca innowacyjność w poezji.
⬤ Wywołuje kontemplację i poczucie zachwytu.
⬤ Intymne i osobiste refleksje, które rezonują z czytelnikami.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać złożoność i intensywność wierszy za wyzwanie.
⬤ Zakres tematów może być przytłaczający dla tych, którzy szukają bardziej prostej lektury.
⬤ Głębia emocji może być zbyt intensywna dla niektórych odbiorców.
(na podstawie 23 opinii czytelników)
Zawartość książki:
Homelight to 14. zbiór poezji Loli Haskins, laureatki Iowa Poetry Prize, dwóch Florida Book Awards, dwóch stypendiów NEA i innych wyróżnień.
Jak to bywa z późną twórczością, Homelight ma szeroki zasięg. W pierwszej części, „On the Shoulders of Giants”, Haskins wspomina poetów, którzy ją poprzedzili, od Safony przez Blake'a po Merwina. Po chwili zastanowienia się nad rysunkiem Michała Anioła, przechodzi do ptaków w „Wings”.
Następnie, w „And They Are Gone” i „(In)humanity”, zwraca się do arogancji w sposobie, w jaki traktujemy planetę i siebie nawzajem. Przerwa na „Corona”, a następnie miłość, zarówno zła, jak i dobra, w „The Slapped Girl”.
Ostatnia część, „Rehearsing”, rozważa śmierć w formie hołdów dla utraconych przyjaciół i jej własnych przygotowań do podążania za nimi. Jest tu humor, liryzm i epickie rozmachy, a prawie na końcu te wersy do kochanka: „I wear you under my clothes the way a Sikhars wears his cord, / in token of the ineffable beauty of the world”, które - jak od razu zauważyłby Merwin, który chwalił jej twórczość - równie dobrze mogłyby być skierowane do samej poezji.
