Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zawiera kompleksową analizę niemieckich strategii wojskowych w regionie Bałtyku podczas II wojny światowej, koncentrując się w szczególności na podejmowaniu decyzji przez Hitlera i operacjach Grupy Armii Północ. Oferuje wgląd w strategiczne rozważania i błędy popełnione przez niemieckie dowództwo, szczególnie w kontekście ofensywy sowieckiej. Jednak tytuł może być mylący, ponieważ treść obejmuje więcej niż tylko „koncepcję łamacza fal”, a brak map utrudnia czytelnikowi zrozumienie.
Zalety:⬤ Oferuje szczegółową analizę niemieckich strategii i procesu decyzyjnego podczas II wojny światowej na Bałtyku.
⬤ Zapewnia wgląd w strategiczne znaczenie regionu bałtyckiego i wpływ decyzji Hitlera.
⬤ Dobrze napisana, z obszernymi odniesieniami do innych prac i źródeł historycznych.
⬤ Służy jako cenne źródło informacji zarówno dla zwykłych czytelników, jak i zaawansowanych naukowców zainteresowanych II wojną światową.
Wady:⬤ Tytuł może być mylący; nie skupia się wyłącznie na „koncepcji łamacza fal”.
⬤ Brak odpowiednich map, co utrudnia wizualizację kluczowych miejsc i wydarzeń.
⬤ Niektórzy recenzenci stwierdzili, że prezentacja jest chaotyczna i uważają, że można było podać więcej szczegółów.
⬤ Kilku czytelników uznało ją za powtarzalną lub zbyt podobną do poprzednich prac autora.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Hitler's Wave-Breaker Concept: An Analysis of the German End Game in the Baltic
Zawartość książki:
Wśród wielu kontrowersji związanych z II wojną światową na pierwszy plan wysuwa się debata nad niemiecką strategią na północy Związku Radzieckiego, gdy fala wojny odwróciła się, a gigantyczne armie rosyjskie zaczęły zbliżać się do Berlina. W tej długo oczekiwanej pracy Henrik Lunde - były oficer amerykańskich sił specjalnych i autor renomowanych wcześniejszych prac na temat kampanii w Norwegii i Finlandii - zwraca swoją uwagę na wycofanie Grupy Armii Północ.
Zapewniając chłodną analizę problemu, autor po pierwsze przyznaje, że Hitler - często oskarżany o trzymanie się ziemi dla niej samej - miał w tym przypadku uzasadnione powody, aby utrzymać kontrolę nad wybrzeżem Bałtyku. Bez tego jego dostawy rudy żelaza ze Szwecji zostałyby odcięte, niemieckie bazy morskie (U-Booty) zostałyby zagrożone, a cały podobny obszar Europy - w tym Prusy Wschodnie - zostałby porzucony. Z drugiej strony, utrzymanie przez Niemcy kontroli nad Bałtykiem oznaczałoby dogodne zaopatrzenie dla sił na wybrzeżu - lub ewakuację w razie potrzeby - i być może najważniejsze, pozostałe niemieckie kieszenie obronne za głównymi siłami Sowietów w Europie wiązałyby nieproporcjonalne siły ofensywne. Wytrwałe siły niemieckie pozostające na wybrzeżu i na ich flankach mogłyby przełamać sowiecką falę.
Jednak w przeciwieństwie do dzisiejszego planowania wojskowego, niemieckie naczelne dowództwo, w sytuacji, która zmieniała się z miesiąca na miesiąc, musiało podejmować szybkie decyzje i ryzykować, stawiając na szali los setek tysięcy żołnierzy i całego narodu.
Jak Henrik Lunde szczegółowo opisuje w tej pracy, Hitler się pomylił. Pozostawiając cztery zaprawione w bojach armie w izolacji wzdłuż Bałtyku, Sowieci podążający do Odry napotkali słabszy opór, niż mieli prawo się spodziewać. Mając własne zasoby ekonomiczne (lub pomocowe), nie przejmowali się linią zaopatrzenia Hitlera i zamiast tego po prostu rzucili się na jego centrum władzy: Berlin. Po jego zdobyciu pozostałe niemieckie kieszenie mogły zostać zniszczone. Niemcy pozbawili się wielu swoich najsilniejszych sił, kiedy najbardziej ich potrzebowali, i doszło do kulminacyjnej bitwy o ich stolicę.
W tej książce opisano zarówno walki, jak i strategię w końcowych etapach walk w Teatrze Północnym, a bezstronna analiza kampanii Lunde jest nagrodą dla każdego studenta II wojny światowej.
