Historia sztuki po Deleuze'u i Guattarim

Oryginalny tytuł:

Art History After Deleuze and Guattari

Zawartość książki:

Choć Gilles Deleuze i Felix Guattari nie byli stricte historykami sztuki, ożywili ontologiczne i formalne podejście do sztuki, a jednocześnie zapożyczyli koncepcje historyczne sztuki do własnej pracy filozoficznej. Byli oddanymi modernistami, zainspirowanymi niemiecką szkołą ekspresjonistycznych historyków sztuki, takich jak Riegl, Wölfflin i Worringer oraz wielkimi modernistycznymi krytykami sztuki, takimi jak Rosenberg, Steinberg, Greenberg i Fried. Praca Deleuze'a i Guattariego nad manieryzmem i sztuką baroku doprowadziła do nowych podejść do tych okresów artystycznych, a ich radykalna transdyscyplinarność wpłynęła na sztukę współczesną jak żadna inna filozofia przed nią. Ich praca stawia zatem ważne pytania metodologiczne dotyczące różnic i relacji między filozofią, praktyką artystyczną i historią sztuki. W Historii sztuki po Deleuze'u i Guattarim międzynarodowi badacze ze wszystkich trzech dziedzin badają, czym mogłaby być dziś „Deleuzowsko-Guattariańska historia sztuki”.

Autorzy

Éric Alliez (Kingston University, Université Paris VIII), Claudia Blümle (Humboldt Universität zu Berlin), Jean-Claude Bonne (École des Hautes Études en Sciences Sociales), Ann-Cathrin Drews (Humboldt Universität zu Berlin), James Elkins (School of the Art Institute of Chicago), Sascha Freyberg (Max Planck Institute for the History of Science), Antoine l'Heureux (niezależny badacz), Vlad Ionescu (Hasselt University), Juan Fernando Mejía Mosquera (Pontificia Universidad Javeriana), Gustavo Chirolla Ospina (Pontificia Universidad Javeriana), Bertrand Prévost (Université Bordeaux Montaigne), Elisabeth von Samsonow (Akademie für bildende Künste Wien), Sjoerd van Tuinen (Erasmus University Rotterdam), Kamini Vellodi (Edinburgh College of Art), Stephen Zepke (niezależny badacz).