Historia staje się formą: Moskiewski konceptualizm

Opinie czytelników

Recenzje książki podkreślają jej wnikliwą treść i kontekst historyczny, ale także zwracają uwagę na problemy z jakością edycji.

⬤ Zrozumiała i wnikliwa
⬤ zapewnia perspektywę ruchu i kontekstu
⬤ świetne wydanie i obsługa
⬤ wysoce polecana przez niektórych czytelników.

⬤ Trudny konceptualizm ze względu na zakodowany język
⬤ przewidywalna treść w porównaniu do wcześniejszych prac
⬤ słaba edycja, szczególnie dla osób niebędących rodzimymi użytkownikami języka angielskiego.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

History Becomes Form: Moscow Conceptualism

Zawartość książki:

Opowieść o sztuce i artystach najciekawszego rosyjskiego zjawiska artystycznego od czasów rosyjskiej awangardy.

W latach 70. i 80. grupa „nieoficjalnych” artystów w Moskwie - artystów nieuznawanych przez państwo, nieopisywanych przez kontrolowane przez państwo media i odciętych od szerszej publiczności - stworzyła dzieła sztuki, które nadały artystyczną formę pewnemu momentowi historycznemu: doświadczeniu sowieckiego socjalizmu. Moskiewscy konceptualiści nie tylko odzwierciedlali i analizowali za pomocą środków artystycznych spektakl radzieckiego życia, ale także zachowywali pamięć o przyszłości, która okazała się inna niż oficjalnie przewidywano. Uchwycili zarówno obskurną surowość codziennego radzieckiego życia, jak i utopijną energię radzieckiej kultury. W książce „Historia staje się formą” Boris Groys przedstawia współczesne spojrzenie na to, co nazywa najciekawszym rosyjskim zjawiskiem artystycznym od czasów rosyjskiej awangardy.

Książka zbiera eseje Groysa na temat moskiewskiego konceptualizmu, z których większość została napisana po jego emigracji na Zachód w 1981 roku. Poszczególni artyści grupy - w tym Ilya Kabakov, Lev Rubinstein i Ivan Chuikov - stali się znani na Zachodzie po pierestrojce, ale do tej pory ruch artystyczny jako całość cieszył się niewielką uwagą. Relacja Groysa rzuca światło nie tylko na moskiewskich konceptualistów i ich twórczość, ale także na dylematy radzieckich artystów podczas zimnej wojny.