Historia schyłku i upadku cesarstwa rzymskiego, tom V

Opinie czytelników

Książka spotkała się z mieszanym przyjęciem wśród czytelników, ze szczególnym uznaniem dla jej treści, ale z pewną krytyką jasności i pominięć.

⬤ Doskonałe opisy wydarzeń historycznych, w szczególności wojen punickich
⬤ uważana za ważną lekturę dla zrozumienia historii
⬤ ogólnie uważana za dobre źródło.

Używa niejasnych odniesień do zaimków, które mogą dezorientować czytelników; pomija ważne wydarzenia historyczne, takie jak upadek Konstantynopola.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The History of the Decline and Fall of the Roman Empire, Vol. V

Zawartość książki:

The History of the Decline and Fall of the Roman Empire to opus magnum Edwarda Gibbona, napisane i opublikowane w ciągu 13 lat, począwszy od 1776 roku.

Jest to nie tylko kronika wydarzeń upadku, począwszy od końca rządów Marka Aureliusza, ale proponuje teorię, dlaczego Rzym upadł: ludność, jak twierdzi Gibbon, straciła hart moralny, militarystyczną wolę i poczucie obywatelskiego obowiązku. Historia jest uważana za klasykę literatury światowej, a Gibbon jest czasami nazywany pierwszym "nowoczesnym historykiem" ze względu na jego nacisk na wykorzystanie pierwotnych źródeł do swoich badań.

Wielu uczonych do dziś korzysta z jego wysoko cenionych prac. W tym piątym z siedmiu tomów czytelnicy znajdą rozdział 45 ("Stan Włoch pod rządami Lombardów") do rozdziału 51 ("Podboje Arabów"), które obejmują panowanie Justyna II; podbój Włoch przez Lombardów; podbój Włoch przez Franków; panowanie Tyberiusza II; życie Grzegorza Wielkiego; oraz rządy Focasa i Herakliusza; rozwój chrześcijaństwa w Cesarstwie Wschodniorzymskim i sobory w Efezie, Chalcedonie i Nicei; greckich cesarzy Konstantynopola; rządy Karola Wielkiego we Francji i podział jego imperium po jego śmierci; oraz starcie między Arabami a Cesarstwem Wschodniorzymskim. Angielski parlamentarzysta i historyk EDWARD GIBBON (1737-1794) uczęszczał do Magdelan College w Oksfordzie przez 14 miesięcy, zanim jego ojciec wysłał go do Lozanny w Szwajcarii, gdzie kontynuował naukę.

Opublikował Essai sur l'Etude de la Litterature (1761) i inne prace autobiograficzne, w tym Memoire Justificatif pour servir de Reponse a l'Expose, etc. de la Cour de France (1779)".