Historia naturalna intelektu: Ostatnie wykłady Ralpha Waldo Emersona

Opinie czytelników

Książka kompiluje późne wykłady Emersona z jego kursu na Harvardzie z 1871 roku, prezentując jego eksplorację umysłu, świadomości i kreatywności. Podczas gdy wielu czytelników docenia jej głębię i znaczenie udostępnienia tych wykładów, niektórzy wyrażają mieszane uczucia co do filozoficznego stylu i głębi Emersona w tych późniejszych pracach.

Książka ta jest obowiązkową lekturą dla fanów i studentów Emersona, oferując znaczący dodatek do jego badań naukowych. Prezentuje ponadczasowe idee i głębokie myślenie, ze starannie zebranym i użytecznym tekstem, który odzwierciedla kulminację życiowych zainteresowań Emersona. Wielu czytelników uznało za cudowne przeczytanie ostatnich wykładów Emersona i doceniło kontekst historyczny i intelektualny.

Niektórzy czytelnicy poczuli się początkowo rozczarowani, kwestionując głębię i rygor filozoficzny w porównaniu do wcześniejszych prac. Krytycy zauważyli brak skupienia się na pojęciach takich jak „rozum” i „emocje”, sugerując, że wykłady nie w pełni angażują się w tematy psychologiczne, jak oczekiwano. Dziewiętnastowieczny styl Emersona może wymagać powolnego, kontemplacyjnego czytania, co może nie spodobać się każdemu.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Natural History of the Intellect: The Last Lectures of Ralph Waldo Emerson

Zawartość książki:

Po swojej śmierci w 1882 roku Emerson pozostawił po sobie niepublikowane materiały niezwykłe pod względem ilości i głębi - setki tysięcy stron dzienników, listów, notatników i wykładów, które przyćmiewają jego dziewięć książek pod względem objętości i zakresu, ale nigdy nie były widziane za jego życia. Jego najważniejsze rękopisy stopniowo przedostawały się do opinii publicznej w ciągu ostatnich stu dwudziestu pięciu lat, z wyjątkiem jednego: końcowego produktu tego, co sam uważał za „główne zadanie swojego życia”.

Po raz pierwszy w druku ukazują się ostatnie wykłady w karierze Emersona, cykl siedemnastu, które wygłosił na Uniwersytecie Harvarda w 1871 roku. W swoich ostatnich wykładach Emerson postanowił zebrać i uporządkować najlepsze myśli projektu, który obejmował trzydzieści trzy lata i przebiegał jako stały, choć w dużej mierze ukryty, wątek w całej jego aktywnej karierze.

Rezultatem jest tętniąca życiem tkanina myśli, obrazów i słów, równie zaskakująca ze względu na śmiałość swojego wzoru, jak i bezpośredniość i trafność dla współczesnego czytelnika. Moce umysłu i stany świadomości, transcendencja praw fizycznych do duchowych, rządzący wpływ Idei na historię ludzkości oraz etyczny obowiązek spoczywający na tych, którzy uznają Dobrą Sprawę za swoją własną - wszystko to służy Emersonowi jako tematy i elementy portretu praktycznego zrozumienia „duchowych podstaw ludzkiego doświadczenia i samorozwoju”.