Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
History at the Limit of World-History
Przeszłość to nie tylko, jak to się powszechnie mówi, inny kraj z obcymi zwyczajami: to zakwestionowany i skolonizowany teren.
Rdzenne historie zostały wywłaszczone, przyćmione, a czasem nawet całkowicie wyeliminowane, w służbie imperialistycznych celów wspieranych przez wyraźnie zachodnią filozofię historii. Ranajit Guha, być może najbardziej wpływowa obecnie postać w studiach postkolonialnych i subalternalnych, oferuje krytykę takiej historiografii, kwestionując heglowską koncepcję historii świata.
Koncepcja ta, jak twierdzi, redukuje bieg ludzkiej historii do amoralnego zapisu państw i imperiów, wielkich ludzi i ścierających się cywilizacji. Czyni ona niewidocznym codzienne doświadczenie zwykłych ludzi i odrzuca wszystko, co było przed nią, do sieciowej egzystencji znanej jako "prehistoria". Guha uważa, że na subkontynencie indyjskim ten zachodni sposób patrzenia na przeszłość został tak skutecznie zaszczepiony przez brytyjską kolonizację, że niewielu dziś dostrzega jego ciągły i zgubny wpływ.
Twierdzi on, że aby wyrwać się z tego nawyku i wyjść poza europocentryczne i etatystyczne ograniczenia historii światowej, historycy powinni uczyć się od literatury, aby ich narracje były podwójnie inkluzywne: aby rozszerzyć ich zakres nie tylko po to, aby zrobić miejsce na przeszłość tak zwanych ludów bez historii, ale także aby zająć się historycznością życia codziennego. Tylko wtedy, jak pokazuje Guha poprzez analizę krytyki historiografii Rabindranatha Tagore, możemy odzyskać w pełni ludzką przeszłość "doświadczenia i zdumienia".
