Historia historii sztuki

Opinie czytelników

Książka „A History of Art History” autorstwa Christophera S. Wooda to naukowa i ambitna praca, która bada ewolucję historii sztuki jako dyscypliny, ale jest gęsta i wymagająca, często pozostawiając czytelników przytłoczonych. Choć jest ona pełna cennych informacji i spostrzeżeń, wielu recenzentów uznało ją za trudną do zrozumienia, szczególnie dla osób bez silnego doświadczenia w historii sztuki.

⬤ Wyczerpujące omówienie historii sztuki i jej głównych postaci, zwłaszcza po 1800 roku.
⬤ Pouczająca i prowokująca do myślenia, z cennymi spostrzeżeniami na temat relatywizmu w sztuce.
⬤ Dobrze zbadana, prezentująca ogromną ilość badań naukowych.
⬤ Zachęca czytelników do głębszego zrozumienia historii sztuki.
⬤ Zawiera interesujące spojrzenie na niezachodnie tradycje artystyczne.

⬤ Gęsty i złożony styl pisania, który może być mylący dla czytelników.
⬤ Brak spójności narracji
⬤ Częste dygresje i przełączanie tematów.
⬤ Niektórzy recenzenci uważali, że nie odnosi się ona odpowiednio do kluczowych postaci i ruchów w sztuce nowoczesnej.
⬤ Nie jest przyjazna dla czytelnika - może trafić jedynie do niszowej grupy historyków sztuki.
⬤ Brak niektórych ilustracji i krytycznego kontekstu dla niektórych artystów.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A History of Art History

Zawartość książki:

Autorytatywna historia historii sztuki od jej średniowiecznych początków do współczesnych trudności.

W tej szeroko zakrojonej i autorytatywnej książce, pierwszej tego rodzaju w języku angielskim, Christopher Wood śledzi ewolucję historycznych badań nad sztuką od późnego średniowiecza do powstania nowoczesnej dyscypliny naukowej historii sztuki. Syntetyzując i oceniając szeroki wachlarz pism, epizodów i osobowości, ten oryginalny opis rozwoju myśli historyczno-artystycznej spodoba się zarówno czytelnikom z dyscypliny, jak i spoza niej.

Książka pokazuje, że pionierscy kronikarze włoskiego renesansu - Lorenzo Ghiberti i Giorgio Vasari - mierzyli każdą epokę według ustalonych standardów jakości. Dopiero w epoce romantyzmu historycy sztuki odkryli zalety sztuki średniowiecznej, antycypując relatywizm późniejszego XIX wieku, kiedy historia sztuki nauczyła się podziwiać sztukę wszystkich społeczeństw i cenić każde dzieło jako indeks swoich czasów. Główni historycy sztuki ery nowożytnej - Jacob Burckhardt, Aby Warburg, Heinrich Wölfflin, Erwin Panofsky, Meyer Schapiro i Ernst Gombrich - starali się jednak dostosować swoją pracę do zerwania artystycznego modernizmu, co doprowadziło do obecnych kłopotów dyscypliny.

Łącząc erudycję z jasnością, książka ta stanowi przełomowy wkład w zrozumienie historii sztuki.