Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
History of the Mk 25 Warhead: Code Name DING DONG, Atomic Warheads for Air Defense
Rynek książek o historii wojskowości jest zatłoczony mnóstwem tytułów o każdym systemie uzbrojenia, jaki kiedykolwiek zbudowano, od triremy po czołg Tiger, ale, jak na ironię, jest prawie opuszczony, jeśli chodzi o najbardziej przerażającą broń ze wszystkich: nigdy nieużywaną broń nuklearną z czasów zimnej wojny. Tę lukę częściowo wypełnia ta nigdy wcześniej niepublikowana seria odtajnionych oficjalnych historii napisanych przez Sandia National Laboratories pod koniec lat sześćdziesiątych. Ta reprodukcja odtajnionego raportu, pierwotnie opatrzonego klauzulą SECRET: RESTRICTED DATA, opowiada historię głowic nuklearnych Mk 25 o kryptonimie DING DONG, które zostały opracowane w 1951 roku do użytku w obronie powietrznej. W dużej mierze nieedytowany raport zawiera harmonogram wydarzeń związanych z bronią; historię Mk 25; słowniczek terminów; oraz odniesienia z 57 przypisami końcowymi. To fascynująca historia.
Potrzeby wojskowe wynikały z możliwości ataków nasyconych przez masowe formacje radzieckich bombowców i pocisków kierowanych, które z kolei wymagałyby obrony większości obwodu Ameryki Północnej. "Przewidywano, że broń przeciwlotnicza będzie musiała być produkowana w dużych ilościach, prawdopodobnie dziesiątkach tysięcy, aby zapewnić skuteczną obronę znacznej części kraju. W związku z tym musiałaby być ekonomiczna, zarówno pod względem kosztów jądrowych, jak i niejądrowych. Broń ta musiałaby być gotowa do działania przez cały czas, aby odpowiedzieć na atak z zaskoczenia, i musiałaby być w stanie wytrzymać ekstremalne warunki klimatyczne, od arktycznych po tropikalne. Broń powinna wymagać jedynie niewielkiej konserwacji, ponieważ nie byłoby możliwe zapewnienie wystarczająco dużej grupy gruntownie przeszkolonych techników".
Rezultatem tej analizy było opracowanie, począwszy od 1954 roku, głowicy bojowej obrony powietrznej Mk 25. Począwszy od 1957 r. Mk 25 był stosowany w niekierowanych pociskach rakietowych powietrze-powietrze GENIE wystrzeliwanych przez myśliwce przechwytujące F-89 i F-102. Optymalna wydajność została obliczona za pomocą wciąż tajnych metod, które obejmowały kompromisy między prawdopodobieństwem zabicia, wagą pocisku i samolotu, wydajnością wykorzystania materiałów jądrowych oraz czasem potrzebnym na ucieczkę samolotu startowego. Mk 25 i jego następcy były wykorzystywane w amerykańskich i kanadyjskich rakietach przechwytujących NORAD do początku lat 80-tych.
Aby zademonstrować, że broń jądrowa obrony powietrznej może być użyta bez szkody dla ludności cywilnej, Siły Powietrzne przeprowadziły specjalną demonstrację podczas wystrzału Johna w ramach serii testów Operacji Plumbob w 1957 roku. Pięciu oficerów Sił Powietrznych zgłosiło się na ochotnika, by stanąć bez nakrycia głowy bezpośrednio pod punktem zerowym wybuchu o mocy 1,5 kt. Nagranie z ich udziałem pokazuje, jak ściskają sobie dłonie i zapalają cygara. Zabawa Można sobie tylko wyobrazić, jak dobrze bawiła się ludność cywilna Ameryki Północnej, oglądając Mk 25 rozświetlające niebo nad miastami takimi jak Seattle, Winnipeg, Minneapolis, Detroit, Buffalo i Boston.
Czytelnicy, którzy lubią treści takie jak DR. STRANGELOVE, 13 DNI W PAŹDZIERNIKU i FAIL-SAFE będą zafascynowani.
