Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The Story of Atlantis and the Lost Lemuria” autorstwa W. Scott-Elliot jest eksploracją starożytnych cywilizacji z perspektywy teozoficznej. Przedstawia intrygujące idee dotyczące Atlantydy i Lemurii, szczegółowo opisując etapy ewolucji ludzkości. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za prowokującą do myślenia i wypełnioną cennymi spostrzeżeniami, inni krytykują jej archaiczny język i brak pomocy wizualnych, w szczególności map, o których mowa w tekście.
Zalety:⬤ Bogata w szczegóły i historyczne domysły na temat Atlantydy i Lemurii.
⬤ Rezonuje z naukami teozoficznymi, które niektórzy czytelnicy uważają za pouczające.
⬤ Wielu czytelników docenia głębię książki i dokładne badania autora.
⬤ Odkrywa unikalne spojrzenie na ewolucję ludzkości i starożytnych cywilizacji.
⬤ Rozważane darmowe lub niedrogie opcje dostępne dla nowych czytelników.
Wady:⬤ Archaiczny język może utrudniać czytanie.
⬤ Brak wizualizacji, zwłaszcza map, jest częstą frustracją wśród czytelników.
⬤ Niektórzy uważają, że książka nie jest wystarczająco kompleksowa w odniesieniu do Atlantydy, skupiając się bardziej na Lemurii.
⬤ Niektóre historyczne twierdzenia zawarte w książce są kwestionowane i mogą prowadzić do niezadowolenia czytelników szukających dokładnych faktów.
(na podstawie 84 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Story of Atlantis and the Lost Lemuria by W. Scott-Elliot, Body, Mind & Spirit, Ancient Mysteries & Controversial Knowledge
Zawartość książki:
Autor Scott-Elliot nawiązał kontakt z teozofem Charlesem Websterem Leadbeaterem, który twierdził, że otrzymał wiedzę o starożytnej Atlantydzie i Lemurii od Mistrzów Teozoficznych poprzez "astralne jasnowidzenie".
Leadbeater przekazał swoje jasnowidzące odkrycia Scottowi-Elliotowi, który podjął się badań naukowych, aby je potwierdzić. The Story of Atlantis i The Lost Lemuria to dwa dzieła W.
Scotta-Elliota, teozofa i współpracownika Madame H.P. Blavatsky i Henry'ego Steele'a Olcotta we wczesnych dniach Towarzystwa Teozoficznego. Teozofowie wierzyli, że są potomkami Aryjczyków i że Aryjczycy pierwotnie pochodzili z Atlantydy.
Atlantyda i Lemuria (zwane również Mu) były kontynentami na Oceanie Atlantyckim i Pacyfiku, które rzekomo zostały zniszczone w wielkich katastrofach w czasach prehistorycznych i zatonęły pod powierzchnią morza. Mówiono, że były to wysoce zaawansowane cywilizacje, zdolne do wielu rzeczy niemożliwych w późniejszych czasach.
