Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia intrygującą eksplorację Atlantydy i Lemurii z teozoficznej perspektywy, z bogactwem informacji i szczegółowymi przypuszczeniami historycznymi. Jednak wielu czytelników wyraża rozczarowanie brakiem grafiki, zwłaszcza map, które są przywoływane w całym tekście, a archaiczny język może być dla niektórych wyzwaniem. Pomimo mieszanych opinii na temat twierdzeń autora i głębi treści, książka pozostaje ważną lekturą dla osób zainteresowanych starożytnymi cywilizacjami.
Zalety:⬤ Oferuje szczegółowe informacje i historyczne przypuszczenia na temat Atlantydy i Lemurii.
⬤ Wielu czytelników uznało badania za dokładne i prowokujące do myślenia.
⬤ Teozoficzna perspektywa dodaje wyjątkowej głębi tematowi.
⬤ Niektórzy czytelnicy doceniają wgląd książki w historię i ewolucję człowieka.
⬤ Wzbudza zainteresowanie koncepcjami New Age i zaginionymi cywilizacjami.
Wady:⬤ Brak odnośników do map w wydaniu Kindle rozczarował wielu czytelników.
⬤ Archaiczny język sprawia, że tekst jest czasami trudny do odczytania.
⬤ Mieszane uczucia co do interpretacji i teorii autora, przy czym niektórzy twierdzą, że są one nieścisłe.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że tytuł jest mylący, skupiając się bardziej na Lemurii niż Atlantydzie.
⬤ Oczekiwania dotyczące kompleksowej eksploracji Atlantydy mogą nie zostać spełnione.
(na podstawie 84 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Story of Atlantis and The Lost Lemuria (Esprios Classics)
Zawartość książki:
Po upadku Lemurii, nowe rasy wyłoniły się na Atlantydzie z ocalałych małpopodobnych stworzeń.
Doprowadziło to do powstania ras atlantydzkich, zaczynając od czarnoskórych „Rmoahal” i prowadząc do „miedzianego koloru” Tlavatli, którzy byli czcicielami przodków, a następnie „Tolteków”, którzy posiadali zaawansowaną technologię, w tym „sterowce”. Następcami Tolteków byli „Pierwsi Turianie”, a następnie „Pierwotni Semici”.
Później powstały kolejne podrasy, Akadyjczycy i Mongołowie. Grupa Akadyjczyków wyemigrowała do Wielkiej Brytanii 100 000 lat temu, gdzie zbudowali Stonehenge. Surowość projektu w przeciwieństwie do architektury Atlantydy tłumaczy się faktem, że „surowa prostota Stonehenge miała być protestem przeciwko ekstrawaganckim ornamentom i nadmiernej dekoracji istniejących świątyń na Atlantydzie, gdzie mieszkańcy oddawali cześć swoim własnym wizerunkom”.
Scott-Elliot twierdził również, że Atlantyda podzieliła się na dwie połączone wyspy, jedną zwaną Daitya, a drugą Ruta. Ostatecznie pozostała tylko resztka Ruty, zwana Poseidonis, zanim i ona zniknęła.
