Charakterystyczne dla Michelle Cahill odważne i niespokojne wiersze w The Herring Lass migrują przez kontynenty i rozległe zbiorniki wodne, nieustraszenie kwestionując dynamikę władzy i podporządkowania zarówno w świecie ludzi, jak i zwierząt, zawsze uderzając w tyranię i podporządkowanie wysychających kolonii z giętkim intelektem i wdzięczną muzykalnością.
Cahill przeczesuje detrytus języka błyszczącym okiem ptaka, tworząc potężny i muskularny leksykon, który jest tylko jej, jednocześnie zawsze strzegąc przed zdolnością języka do ucisku i ranienia. Powstałe wiersze są bogato liryczne, inteligentne i przenikliwe.
Elegancka i zapadająca w pamięć krytyka sił, które wpływają na nasze wolności, nigdy nie była tak pilna i potrzebna. - Sarah Holland-Bhatt.
