Henryk III: Syn Magna Carta

Opinie czytelników

Biografia Henryka III Angielskiego autorstwa Matthew Lewisa ma na celu przedstawienie często pomijanego króla w bardziej korzystnym świetle, skupiając się na jego złożonych rządach i osobowości, jednocześnie odnosząc się do historycznego kontekstu jego wyzwań. Książka łączy w sobie wciągający styl narracji z pouczającym wglądem w rządy Henryka, relacje i klimat polityczny średniowiecznej Anglii. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają ją za bardzo pouczającą i dobrze napisaną, inni krytykują ją za powierzchowność i brak głębi w wyjaśnianiu wydarzeń z czasów Henryka.

⬤ Wciągająca i przystępna narracja
⬤ dobrze zbadana z naciskiem na mniej znane aspekty panowania Henryka III
⬤ ożywia historyczne postacie i wydarzenia
⬤ polecana dla nowicjuszy w historii średniowiecza
⬤ informuje o osobistych i politycznych zmaganiach Henryka
⬤ podkreśla kluczowe osobistości, takie jak Simon de Montfort.

⬤ Niektórzy recenzenci uważają ją za powierzchowną i pozbawioną dogłębnych wyjaśnień wydarzeń
⬤ krytyka zbyt szerokiego skupienia, z niewystarczającą uwagą na samym Henryku III aż do późniejszej części książki
⬤ porównania z innymi biografiami sugerują, że może nie obejmować wszystkich niezbędnych niuansów.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Henry III: The Son of Magna Carta

Zawartość książki:

Król zaginionego królestwa. Nosiciel zastawionej korony.

Dziedzic imperium poza zasięgiem. Z popiołów Magna Carta miała wyrosnąć nowa Anglia. Henryk III został królem Anglii w kilka dni po swoich dziewiątych urodzinach.

Jego ojciec, król Jan, nadzorował katastrofalny okres w historii Anglii, a chłopiec-król odziedziczył kraj uwikłany w gorzką, zakorzenioną wojnę z samym sobą.

Ponieważ baronowie zapraszali francuskiego księcia do przejęcia korony, młody Henryk był zmuszony polegać na innych, aby utrzymać swoją pozycję. Gdy dorastał, Henryk musiał poradzić sobie z przejściem do osobistych rządów, odbierając władzę mężczyznom, którzy trzymali ją prawie bez kontroli przez lata.

Mając ustabilizowaną pozycję w kraju, można było skupić się na odzyskiwaniu utraconych terytoriów za granicą i ratowaniu reputacji rodziny Henryka. Nie wszystko jednak poszło zgodnie z planem. Niepowodzenia za granicą doprowadziły do kłopotów w Anglii, gdy niespokojni baronowie stali się rozczarowani.

Znaleźli oni figuranta w osobie Szymona de Montfort, człowieka, który przekształcił się z faworyta Henryka w faktycznego króla. Uwięziony i pozbawiony władzy Henryk ponownie musiał walczyć o swoje królestwo, teraz polegając nie na starszych mentorach, ale na swoim niezwykle zdolnym synu. Henryk otrzymał monarchię w niebezpieczeństwie, koronę, która była popękana i nadszarpnięta.

Dano mu pięćdziesiąt sześć lat na naprawienie szkód wyrządzonych przez jego ojca. Oznaczało to ponad pół wieku wzlotów i upadków w kraju, który wołał o stabilność; ostateczną miarą osiągnięć Henryka była korona, którą pozostawił swojemu synowi, Edwardowi I.