Ocena:
Recenzje książki prezentują mieszankę uznania i krytyki w odniesieniu do traktowania filozofii Heideggera. Podczas gdy niektórzy czytelnicy chwalą jej przejrzystość, głębię i krytyczne zaangażowanie, inni wyrażają rozczarowanie teologiczną stronniczością i niewystarczającą krytyką metod Heideggera.
Zalety:⬤ Przejrzysty i zwięzły przegląd filozofii Heideggera.
⬤ Skuteczne zaangażowanie w relację ontyczno-ontologiczną.
⬤ Przemyślane powiązania z filozofami chrześcijańskimi.
⬤ Rozszerza zrozumienie zamiast je ograniczać.
⬤ Odpowiedni dla czytelników z pewną wiedzą na temat Heideggera.
⬤ Teologiczne uprzedzenia mogą nie spodobać się wszystkim czytelnikom.
⬤ Brak rygorystycznej krytyki filozoficznych metod Heideggera.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznają tekst za niejasny lub nieprzekonujący.
⬤ Może nie być odpowiednia dla początkujących w filozofii.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Heidegger: A (Very) Critical Introduction
Martin Heidegger jest jedną z największych zagadek w filozoficznym świecie, na przemian niesamowicie inspirującą i oszałamiająco frustrującą. S.
J. McGrath zdaje sobie sprawę z niemożności ujęcia Heideggera w pigułce i odmawia przedstawienia go tutaj w streszczeniu, zwalniając tym samym publiczność z zadania czytania filozofa. Zamiast tego, to wprowadzenie jest naprawdę tym 2; prowadząc czytelników do Heideggera, gdzie mogą następnie rozpocząć lub kontynuować własną relację z nim.
McGrath obszernie zajmuje się wycieczką Heideggera w ontologię, z której jest najbardziej znany, ponieważ w pojedynkę wskrzesił to badanie w XX wieku. Rozdział poświęcony jest również fenomenologii Heideggera, w tym analizie jego najbardziej znanego dzieła, Bycia i czasu.
Żadna książka o Heideggerze nie byłaby kompletna bez omówienia jego życia jako nazisty, a McGrath nie uchyla się od tego obowiązku, oferując rozdział poświęcony polityce filozofa. Jego etyka i teologia są również entuzjastycznie podejmowane, nadając tej zwodniczo małej książce bardzo szeroki zakres.
McGrath pisze: Jeśli w tej książce zadaję sobie trud wskazania czegoś zasadniczo złego w filozofii Heideggera, to tylko dlatego, że jest w niej tak wiele racji. Niemniej jednak książka kończy się przemyślanym wyjaśnieniem, dlaczego sam McGrath, choć jest jego wielbicielem, nie jest Heideggerianinem.
