Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Harmonia Mundi zapożycza swój tytuł od melodyjnej teorii nieba Johannesa Keplera, ale „niepokojąca geometria”, którą Tim Lilburn przedstawia w tych czterdziestu jeden wierszach, jest daleka od harmonii.
Część pierwsza, „Historia filozofii”, koncentruje się na stłumieniu Akademii Platona na początku VI wieku, a następnie jej katastrofalnym przeniesieniu na dwór Chusrau w Persji. Część druga, „Actants, Conatus”, jest zakorzeniona we współczesnej Kanadzie, choć obsada postaci obejmuje Augustyna, Chrystusa, Dunsa Szkota, Aelreda z Rievaulx, a nawet samego Keplera.
Te dwie pozornie rozbieżne części łączy zaabsorbowanie stratą - „piękno przeniknęło wszędzie” - oraz poczucie politycznego niezadowolenia z powodu upadku pewnych trwałych paradygmatów. Harmonia Mundi to aktualny i mrocznie wizjonerski tekst, który pośród rozprzestrzeniającego się upadku otaczającego nas świata, trzyma się jednej, naglącej prawdy: „Musisz nienawidzić / niczego”.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)