Hans Sturm: Żołnierska odyseja na froncie wschodnim

Opinie czytelników

Książka „A Soldier's Odyssey on the Eastern Front” opowiada o doświadczeniach Hansa Sturma, niemieckiego żołnierza podczas II wojny światowej, skupiając się na jego walce na froncie wschodnim i późniejszym życiu. Podczas gdy pierwsza połowa jest chwalona za porywające narracje bojowe, druga połowa otrzymuje mieszane recenzje za tempo i reportaż. Czytelnicy doceniają ludzką perspektywę Sturma, przedstawiając go jako dzielnego żołnierza uwikłanego w chaos wojny, ale książka jest krytykowana za niespójną fabułę i ograniczoną dyskusję na temat szerszych implikacji wojny, zwłaszcza w odniesieniu do polityki nazistów.

Książka zapewnia intensywną i żywą relację z pierwszej ręki z frontu wschodniego, pokazując odwagę i instynkt przetrwania Sturma. Dostarcza osobistej historii, która podkreśla koleżeństwo i surowe realia wojny, unikając jednocześnie gloryfikacji nazistowskiej ideologii. Wielu recenzentów zwróciło uwagę na wciągającą narrację, bogaty rozwój postaci i cenny wgląd w doświadczenia zwykłego żołnierza.

Krytycy wskazywali na kilka kwestii, w tym brak ciągłości narracji, niezręczną fabułę i nieodpowiednie omówienie powojennych doświadczeń Sturma. Niektórzy uważali, że druga połowa książki znacznie zwolniła, zmniejszając ogólne zaangażowanie. Ponadto narzekano na brak map, co utrudniało czytelnikom niezaznajomionym z frontem wschodnim śledzenie historii.

(na podstawie 127 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hans Sturm: A Soldier's Odyssey on the Eastern Front

Zawartość książki:

Istnieje wiele biografii byłych żołnierzy Wehrmachtu, z których wielu miało do opowiedzenia fascynujące i ekscytujące historie, a kilku z nich zostało wysoko odznaczonych.

Jednak niewielu może się równać z Hansem Sturmem w jego zadziwiającym rozwoju od zwykłego szeregowca w pułku piechoty, rzuconego w krwawy wir frontu wschodniego, do wysoko odznaczonego bohatera wojennego. Młody mężczyzna, który wykazał się nieustraszonym bohaterstwem w walce, zdobywając jedne z najwyższych niemieckich odznaczeń wojskowych, Sturm nienawidził tyranów i niesprawiedliwości, a w obliczu wykroczeń reagował w swój normalny, wojowniczy i otwarty sposób.

Od uderzenia członka przerażającej Sicherheitsdienst za jego traktowanie Żydówki, po odmowę noszenia odznaczenia, które uważał za skażone z powodu traktowania wrogich partyzantów, Sturm wielokrotnie trzymał się swoich wartości moralnych bez względu na ryzyko. Nawet gdy wojna w końcu się skończyła, cierpienia Sturma nie zakończyły się przez kolejne osiem lat, gdy marniał w wielu sowieckich obozach pracy, aż w końcu został zwolniony w 1953 roku.