Gwałtowny niedźwiedź

Opinie czytelników

Książka „The Violent Bear It Away” autorstwa Flannery O'Connor zbiera mieszane recenzje, które podkreślają jej złożoność i surowe tematy, które porusza. Czytelnicy opisują ją jako dziwaczną mieszankę humoru i horroru i doceniają jej głębię w badaniu moralności i duchowości. Bohaterowie są często postrzegani jako mało sympatyczni lub niepokojący, co przyczynia się do trudnego, ale prowokującego do myślenia doświadczenia czytelniczego. Niektórzy uważają, że pisarstwo O'Connor jest piękne, podczas gdy inni uważają je za trudne lub zagmatwane.

⬤ Prowokujące do myślenia i wnikliwe, zmuszające czytelników do głębokiego zastanowienia się nad tematami moralności i duchowości.
⬤ Unikalna mieszanka humoru, horroru i nadziei, która tworzy potężne doświadczenie czytelnicze.
⬤ Piękny język i żywe obrazy.
⬤ Złożone postacie i bogata symbolika, które zachęcają do wielu interpretacji.
⬤ Wciągająca i atrakcyjna narracja, która pozostaje z czytelnikami po lekturze.

⬤ Wiele postaci jest nielubianych lub niepokojących, przez co trudno się z nimi utożsamić.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali strukturę fabuły za zagmatwaną i czuli, że podąża ona w wielu kierunkach.
⬤ Książka jest opisywana jako niepokojąca i mroczna, co może nie spodobać się wszystkim odbiorcom.
⬤ Nie jest to łatwa ani relaksująca lektura, często wymagająca skupienia uwagi.
⬤ Niektórzy uważali, że jest mniej udana w porównaniu do innych dzieł O'Connor.

(na podstawie 103 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Violent Bear It Away

Zawartość książki:

Błyskotliwa, nowatorska powieść, wyczulona na to, gdzie żyje sacrum, a gdzie nie.

Po raz pierwszy opublikowana w 1960 roku, The Violent Bear It Away jest kamieniem milowym w literaturze amerykańskiej - mrocznym i wciągającym przykładem gotyckiej wrażliwości i odważnego satyrycznego głosu, które łączą się w twórczości Flannery O'Connor.

W tej drugiej powieści O'Connor osierocony Francis Marion Tarwater i jego kuzyn, nauczyciel Rayber, sprzeciwiają się przepowiedni zmarłego wuja, że Tarwater zostanie prorokiem i ochrzci młodego syna Raybera, Bishopa. Następuje seria zmagań, gdy Tarwater toczy wewnętrzną walkę ze swoją wrodzoną wiarą i głosami wzywającymi go do bycia prorokiem, podczas gdy Rayber próbuje przyciągnąć Tarwatera do bardziej „rozsądnego” współczesnego świata. Obaj zmagają się z dziedzictwem zmarłego krewnego i roszczą sobie prawo do duszy Bishopa. Wszystko to O'Connor obserwuje z zadziwiającym połączeniem ironii i współczucia, humoru i patosu.