Ocena:
Książka zawiera kompleksową analizę praktyk i nauk Gurdżijewa, koncentrując się w szczególności na jego ćwiczeniach i ich kontekście. Jest chwalona za dogłębne badania i przejrzystość, a jednocześnie krytykowana za elementy spekulatywne i postrzeganą stronniczość wobec niektórych kluczowych postaci w naukach Gurdżijewa.
Zalety:⬤ Dogłębna analiza i kategoryzacja ćwiczeń Gurdżijewa.
⬤ Szerokie stypendium obejmujące różne źródła i interpretacje.
⬤ Przejrzysty i wciągający styl pisania.
⬤ Wartościowe wprowadzenie do nauk Gurdżijewa dla nowicjuszy.
⬤ Zapewnia wgląd w powiązania między pracą Gurdżijewa a praktykami prawosławnymi.
⬤ Niektórzy recenzenci uważają, że spekulacje autora obniżają wiarygodność pracy.
⬤ Dostrzegalne uprzedzenia wobec Madame de Salzmann i oficjalnych grup Gurdżijewa.
⬤ Pewna krytyka organizacji i prezentacji materiału.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za zbyt krytyczną lub mylącą w swoich interpretacjach.
(na podstawie 15 opinii czytelników)
Gurdjieff: Mysticism, Contemplation, and Exercises
Urodzony w Armenii mistyk, filozof i nauczyciel duchowy G. I. Gurdżijew (ok. 1866-1949) jest postacią enigmatyczną, przedmiotem ogromnego zainteresowania i spekulacji, ale niełatwo wpasowuje się w żadną z powszechnych kategorii ezoteryki, okultyzmu czy New Age. Uczeni w większości przypadków.
Część pominęła milczeniem ćwiczenia kontemplacyjne przedstawione w pismach Gurdżijewa. Chociaż Gurdżijew zamierzał zachować je w tajemnicy, niektóre z najważniejszych ćwiczeń zostały opublikowane pośmiertnie w 1950 i 1975 roku.
Argumentując, że zrozumienie tych ćwiczeń jest konieczne, aby w pełni docenić wkład Gurdżijewa we współczesny ezoteryzm, Joseph Azize oferuje pierwsze kompletne studium ćwiczeń i ich teoretycznych podstaw. Pokazuje ciągłość w nauczaniu Gurdżijewa, ale także jego rozwój.
I zmiany. Jego oryginalny wkład w zachodnią ezoterykę polegał na wykorzystaniu zadań, dyscyplin i ćwiczeń podobnych do kontemplacji, aby doprowadzić swoich uczniów do poczucia własnej obecności, które można w pewnym stopniu utrzymać w codziennym życiu w domenie społecznej, a nie tylko w odosobnieniu.
Warunki typowe dla medytacji. Azize twierdzi, że Gurdżijew początkowo zamierzał nie używać ćwiczeń podobnych do kontemplacji, ponieważ postrzegał niebezpieczeństwa związane z tymi metodami klasztornymi, a tradycja religijna była w napięciu ze świecką i ponadwyznaniową pozą, w której.
Najpierw sformułował swoje nauczanie. Kiedy jednak Gurdżijew dostosował nauczanie, które znalazł we wschodnich klasztorach, do zachodniej kultury miejskiej i postreligijnej, uznał za konieczne wprowadzenie kontemplacji.
