The Phoenician Solar Theology: An Investigation Into the Phoenician Opinion of the Sun Found in Julian's Hymn to King Helios
Jest to pierwsze badanie fragmentów teologii słonecznej Fenicjan. Wychodząc od stwierdzenia cesarza Juliana z IV wieku, że w opinii Fenicjan "światło słoneczne, które jest wysyłane wszędzie, jest nieskazitelnym działaniem samego czystego umysłu", książka ta dowodzi, że istniała autentyczna i starożytna fenicka teologia słoneczna, podobna do tej opisanej przez Juliana, sięgająca szóstego lub piątego wieku pne.
Taka teologia jest opisana w cytacie Damaskiosa z Mochosa, filozofa z Sydonu. Fragment z Filona z Byblos, zachowany w Johnie Lydusie, odnoszący się do "noetycznego światła", wzmacnia ten argument. Fenickie inskrypcje pogrzebowe są badane wraz z odpowiednimi dowodami artystycznymi i niektórymi zachowanymi opisami myśli fenickiej.
W sumie wyłania się portret fenickiej myśli duchowej: rodzima tradycja niezależna od myśli hellenistycznej, ale związana z innymi kulturami semickimi starożytnego Bliskiego Wschodu i oczywiście z Egiptem. Omówiono wiele tematów i motywów starożytnej religii fenickiej, takich jak ptak feniks (ptak "fenicki"), który był związany z koncepcją nieśmiertelności, oraz możliwość istnienia fenickiego kultu "Jhwh".
Książka wyodrębnia siedem idei z zachowanego materiału jako koncepcje osiowe. W świetle tej analizy można zauważyć, że religia fenicka posiadała wyjątkową moc organizacyjną, w której słońce, bóg słońca, życie, śmierć i ludzkość były połączone w głębokim systemie, który wydaje się być powszechny wśród fenickich państw-miast.
