Grzegorz Wielki: Asceta, pastor i pierwszy człowiek Rzymu

Opinie czytelników

Recenzenci chwalą książkę za wnikliwe teologiczne studium Grzegorza Wielkiego, podkreślając jego ascezę jako centralny element jego duszpasterstwa i przywództwa. Zwraca się uwagę na to, że jest to praca naukowa, która syntetyzuje obszerne badania i przedstawia jasną ekspozycję życia i znaczenia Grzegorza, choć może brakować w niej pewnych aspektów jego spuścizny.

⬤ dobrze zbadana i wnikliwa
⬤ zapewnia jasne zrozumienie charakteru i motywacji Grzegorza Wielkiego
⬤ dobra synteza wcześniejszych badań
⬤ traktuje temat z szacunkiem, na jaki zasługuje
⬤ przystępna pomimo naukowego charakteru.

⬤ Niektóre ważne aspekty historii Grzegorza zostały pominięte, takie jak jego reformy w kulcie
⬤ może być zbyt specjalistyczna dla osób niezaznajomionych z Grzegorzem
⬤ może być lepsza jako kontynuacja szerszej biografii.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Gregory the Great: Ascetic, Pastor, and First Man of Rome

Zawartość książki:

Grzegorz Wielki (biskup Rzymu w latach 590-604) jest jedną z najważniejszych postaci w historii chrześcijaństwa. Jego dzieła teologiczne ukształtowały średniowieczne chrześcijańskie podejście do mistycyzmu, egzegezy i roli świętych w życiu kościoła.

Skala działalności administracyjnej Grzegorza zarówno w sprawach kościelnych, jak i obywatelskich Rzymu pomogła również w ukształtowaniu średniowiecznego papiestwa. Grzegorz dyscyplinował niezadowolonych duchownych, negocjował z barbarzyńskimi władcami i nadzorował zarządzanie ogromnymi posiadłościami, które zatrudniały tysiące pracowników. Naukowcy często byli zakłopotani dwiema stronami Grzegorza - mnisim teologiem i wyrachowanym administratorem.

Studium George'a E. Demacopoulosa jest pierwszym, które przedstawia argument, że istnieje wyraźny związek między myślą papieża a jego działaniami.

Badając wyjątkowe aspekty ascetycznej teologii Grzegorza, w której szczyt chrześcijańskiej doskonałości jest postrzegany w kategoriach służby innym, Demacopoulos argumentuje, że te same aspekty teologii Grzegorza, które czyniły go wyjątkowym, były dokładnie czynnikami, które kształtowały jego reakcje na praktyczne kryzysy jego czasów. Dzięki wszechstronnemu zrozumieniu historii chrześcijaństwa, które opiera się zwyczajowemu podziałowi na chrześcijański Wschód i chrześcijański Zachód, Demacopoulos sytuuje Grzegorza w szerszych ruchach chrześcijaństwa i świata rzymskiego, które charakteryzują przejście od późnej starożytności do wczesnego średniowiecza.

Ta świeża lektura obszernych teologicznych i praktycznych dzieł Grzegorza podkreśla nowość i niuanse Grzegorza jako myśliciela i biskupa.