Ocena:
Recenzje książki podkreślają jej zabawny styl, wnikliwą analizę amerykańskiej polityki w okresie pozłacanej ery oraz humorystyczne anegdoty autora. Niektórzy czytelnicy uznali ją jednak za stronniczą i pozbawioną zrównoważonego spojrzenia na zachowania wyborcze. Choć książka stanowi dobre wprowadzenie dla osób niezaznajomionych z epoką, może nie spełnić oczekiwań czytelników poszukujących prostej narracji. Polecana jest entuzjastom polityki, ale może stanowić wyzwanie dla zwykłych czytelników.
Zalety:Zabawny styl pisania, jasna analiza, humorystyczne anegdoty, wnikliwe strategie partyjne, dobre wprowadzenie dla nowicjuszy.
Wady:Ukierunkowanie na aspekty instytucjonalne, brak zrównoważonego spojrzenia na motywacje wyborców, zagmatwana organizacja, może być powtarzalna dla doświadczonych czytelników, wymaga wysiłku, aby wydobyć cenne spostrzeżenia.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Party Games: Getting, Keeping, and Using Power in Gilded Age Politics
Duża część amerykańskiej polityki końca XIX wieku była paradą i widowiskiem.
Wyborcy tłumnie gromadzili się przy urnach, a ich głosy miały realny wpływ na politykę. W Party Games Mark Wahlgren Summers opowiada pełną historię i podziwia wiele z politycznego karnawału, ale dodaje ostrzeżenie o mrocznych zakamarkach: kupowaniu głosów, fałszowaniu wyborów, szantażowaniu, tłumieniu wiadomości i przemocy.
Summers wskazuje również, że twarda polityka i wyzwania rzucane przez osoby trzecie pomogły partiom lepiej reagować. Ballyhoo nie zastąpiło działań rządu. Aby utrzymać władzę, główne partie nie tylko sfałszowały system, ale także dały dysydentom część tego, czego chcieli.
Jak podsumowuje Summers, trwałość systemu dwupartyjnego wynikała z jego zdolności adaptacyjnych, a także bezwzględności. Nawet reforma nadużyć politycznych została ukształtowana tak, aby pasowała do potrzeb prawdziwych właścicieli systemu politycznego - samych polityków.
