Gra językowa: jak improwizacja stworzyła język i zmieniła świat

Opinie czytelników

Książka przedstawia zmianę w rozumieniu języka, argumentując przeciwko teorii gramatyki uniwersalnej Noama Chomsky'ego. Zakłada, że język jest dynamicznym i improwizowanym procesem, podobnym do gry, i podkreśla kontekstowe i interaktywne aspekty komunikacji. Jednak podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali to podejście za fascynujące i wnikliwe, inni krytykowali je za nudne i pozbawione nowych informacji.

Książka jest dobrze zbadana i przedstawia unikalną, przystępną teorię na temat języka jako procesu interaktywnego. Wielu czytelników uznało ją za prowokującą do myślenia i zdolną do zmiany ich spojrzenia na język. Metafora języka jako gry jest doceniana za jej przejrzystość i możliwość odniesienia.

Niektórzy czytelnicy uznali treść za nużącą, twierdząc, że brakuje jej nowości i głębi. Krytycy twierdzą, że książka nie uwzględnia odpowiednio istotnych perspektyw biologii ewolucyjnej i jest rozczarowująca dla tych, którzy szukają poważnych spostrzeżeń akademickich.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Language Game: How Improvisation Created Language and Changed the World

Zawartość książki:

Zapomnij o instynkcie językowym - oto historia o tym, jak tworzymy język na bieżąco.

Język jest 

Być może 

najbardziej zdumiewającą 

Zdolność - i jedna, która pozostaje słabo zrozumiana. W The Language Game kognitywiści Morten H. Christiansen i Nick Chater pokazują nam, gdzie pokolenia naukowców poszukujących reguł języka popełniły błąd. W języku nie chodzi o wbudowane gramatyki, ale o niemal całkowitą swobodę, coś w rodzaju gry w szarady, w której jedynym wymogiem jest chęć zrozumienia i bycia zrozumianym. Z tego nowego punktu widzenia Christiansen i Chater 

Christiansen i Chater znajdują przekonujące rozwiązania głównych zagadek, takich jak pochodzenie języków i możliwość uczenia się języków, a także długotrwałych debat, takich jak to, czy posiadanie dwóch słów na „niebieski” zmienia to, co widzimy.  

Ostatecznie pokazują, że jedynym prawdziwym ograniczeniem komunikacji jest nasza wyobraźnia.