Głód

Opinie czytelników

Recenzje książki „Famine” autorstwa Laury Thalassy pokazują duże zaangażowanie w historię i bohaterów, szczególnie doceniając rozwój głównej bohaterki, Any, oraz złożony portret Famine. Książka została dobrze przyjęta ze względu na mroczne tematy, humorystyczne przekomarzania i trzymające w napięciu zwroty akcji, choć niektórzy czytelnicy uznali ją za zbyt brutalną lub powtarzalną. Ogólnie rzecz biorąc, jest ona uważana za najlepszą z dotychczasowych części serii, generując ekscytację na kolejną odsłonę.

⬤ Angażujące i dobrze rozwinięte postacie, zwłaszcza Ana, która jest postrzegana jako silna i wiarygodna bohaterka.
⬤ Humorystyczne przekomarzania i dynamiczne interakcje między postaciami.
⬤ Trzymająca w napięciu fabuła z nieoczekiwanymi zwrotami akcji i wciągającym zakończeniem.
⬤ Styl pisania zanurza czytelników w historii, sprawiając, że trudno ją odłożyć.
⬤ Silna głębia emocjonalna i rozwój postaci, zwłaszcza Famine.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali brutalność i przemoc za nadmierne i niepokojące.
⬤ Kilku zauważyło literówki i niezgrabne zdania, sugerujące pośpiech w pisaniu.
⬤ Niektóre postacie, zwłaszcza Ana, były postrzegane jako przewidywalne lub podobne do poprzednich bohaterek serii.
⬤ Tempo może wydawać się przeciągnięte dla czytelników oczekujących większej ilości akcji.

(na podstawie 1051 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Famine

Zawartość książki:

Przybyli na Ziemię - Zarazy, Wojny, Głód, Śmierć - czterej jeźdźcy na swoich wrzeszczących rumakach, ścigający się do zakątków świata. Czterech jeźdźców z mocą zniszczenia całej ludzkości. Przybyli na Ziemię, by położyć kres nam wszystkim.

Ana da Silva zawsze zakładała, że umrze młodo, po prostu nigdy nie spodziewała się, że stanie się to z rąk Famine, nawiedzającego nieśmiertelnego, który kiedyś oszczędził jej życie tak wiele lat temu. Ale jeśli jeździec w ogóle ją pamięta, nie może go to obchodzić, ponieważ kiedy staje z nim twarzą w twarz po raz drugi w swoim życiu, zostaje dźgnięta i pozostawiona na śmierć.

Tyle że nie do końca umiera.

Jeśli jest coś, w czym Famine jest dobry, to jest to okrucieństwo. I jak te zepsute dranie na to zasługują. Choć bardzo się stara, nie może zapomnieć o tym, co mu kiedyś zrobili. Ale kiedy Ana, duch z jego przeszłości, osacza go i obiecuje ból za to, co tak niedawno jej zrobił, ona i jej puste groźby urzekają go i postanawia ją zatrzymać.

Wbrew sobie Ana i Famine przyciągają się do siebie. Ale ostatecznie oboje są wrogami. Nic tego nie zmieni. Ani jeden dobry uczynek, ani dwa. A już na pewno nie kilka upojnych nocy. Ale wrogowie lub niechętni kochankowie, jeśli wkrótce się nie powstrzymają, niebo to zrobi.