Ocena:
Książka jest poetycką i wnikliwą eksploracją ogrodnictwa, natury i sprawiedliwości społecznej, przedstawioną z perspektywy Camille Dungy, która przeplata osobiste historie z szerszymi tematami ekologii i historii kultury. Jest chwalona za swoją głębię i potężny głos czarnoskórej kobiety w przeważnie białej przestrzeni narracyjnej.
Zalety:Czytelnicy doceniają liryczny charakter książki, prowokujące do myślenia tematy i sposób, w jaki łączy ona ogrodnictwo z szerszymi kwestiami związanymi ze środowiskiem i sprawiedliwością społeczną. Wielu uznało ją za głęboko oddziałującą, korzystną dla grup książkowych i źródło osobistego rozwoju. Szczególnie zauważono zdolność autora do przeplatania różnych tematów i tworzenia refleksyjnego doświadczenia.
Wady:Niektórzy czytelnicy spodziewali się, że książka skupi się bardziej na technikach ogrodniczych lub macierzyństwie, a okazało się, że jej tytuł jest głęboko osobisty i potencjalnie mylący. Krytyka dotyczyła także nadmiernego nacisku na rasizm i bycie ofiarą, przez co niektórzy mieli wrażenie, że książka nie spełniła ich oczekiwań. Kilku czytelników zwróciło uwagę na kwestie stylistyczne, takie jak trudności ze śledzeniem przepływu pomysłów.
(na podstawie 34 opinii czytelników)
Soil: The Story of a Black Mother's Garden
Pionierska praca, która rozszerza sposób, w jaki mówimy o świecie przyrody i środowisku, jako finalistka National Book Critics Circle Criticism Camille T. Dungy urozmaica swój ogród, aby odzwierciedlić swoje dziedzictwo.
W książce Soil: The Story of a Black Mother's Garden, poetka i badaczka Camille T. Dungy opowiada o siedmioletniej odysei mającej na celu urozmaicenie jej ogrodu w głównie białej społeczności Fort Collins w Kolorado. Kiedy przeprowadziła się tam w 2013 roku wraz z mężem i córką, społeczność wprowadziła ograniczenia dotyczące tego, co mieszkańcy mogli, a czego nie mogli sadzić w swoich ogrodach. Opierając się homogenicznej polityce, która ograniczała możliwości i cuda wyrastające z ziemi, Dungy wykorzystuje różne rośliny, zioła, warzywa i kwiaty, które uprawia w swoim ogrodzie, jako metaforę i traktat o tym, jak homogeniczność zagraża przyszłości naszej planety i dlaczego kultywowanie różnorodnego i intersekcjonalnego języka w naszym narodowym dyskursie na temat środowiska jest najlepszym sposobem na jego ochronę.
Ostateczna i wyjątkowa, Soil funkcjonuje na styku pisania o naturze, sprawiedliwości środowiskowej i prozy, aby zachęcić cię do rozpoznania związku między ludami afrykańskiej diaspory a ziemią, na której żyją, i zrozumienia, że gdziekolwiek gleba spoczywa pod ich stopami, jest domem.
