Giovanni Battista Rubini i tenorzy Bel Canto: Historia i technika

Opinie czytelników

Książka o Giambattiście Rubinim jest chwalona za dokładne badania i cenne spostrzeżenia na temat tradycji bel canto i techniki wokalnej. Chociaż jest uważana za niezbędną lekturę dla osób zainteresowanych śpiewem i historią opery, niektórzy czytelnicy stwierdzili, że brakuje jej praktycznych szczegółów dotyczących techniki wokalnej.

Dokładnie zbadana, wnikliwa w techniki wokalne, doskonała perspektywa historyczna, zapewnia przydatne ćwiczenia, zabawna i łatwa do odczytania, wysoce zalecana dla studentów i nauczycieli muzyki.

Brak szczegółowych wyjaśnień technik wokalnych dla współczesnych śpiewaków, może rozczarować tych, którzy szukają praktycznych wskazówek dotyczących śpiewu.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Giovanni Battista Rubini and the Bel Canto Tenors: History and Technique

Zawartość książki:

Giovanni Battista Rubini (1794-1854) był legendarnym tenorem i pierwszym XIX-wiecznym męskim śpiewakiem niebędącym kastratem, który stał się międzynarodową gwiazdą opery. Poprzednie dwa stulecia były erą kastratów, z tenorami i basami zdegradowanymi do ról charakterystycznych i drugoplanowych w operach swoich czasów. Rubini wyróżniał się tym, że nie tylko dorównywał kastratom pod względem koloratury i patosu, ale miał także niezwykle wysoki głos. Wraz ze wzrostem popularności Rubiniego, kilku tenorów zaczęło śpiewać role napisane specjalnie dla nich przez Rossiniego, Belliniego, Donizettiego i wielu innych mniej znanych kompozytorów bel canto. Sygnalizując koniec dominacji kastratów na scenie, okres ten trwał około czterdziestu lat, aż do nadejścia wielkiej opery, Wagnera i Verdiego oraz pojawienia się pierwszego tak zwanego wysokiego C z klatki piersiowej Gilberta-Louisa Dupreza w 1837 roku. Od tego czasu, akceptowane brzmienie tenora podąża za tradycją uosabianą przez Enrico Caruso, a w naszych czasach przez Luciano Pavarottiego i Placido Domingo.

Wielu kompozytorów, dyrygentów i wykonawców uważało dramatyczne opery bel canto za dekoracyjne i nijakie, dopóki Maria Callas i Tulio Serafin nie pokazali, jak wysoko może sięgnąć ten gatunek opery. Jednak reżyserzy i wykonawcy operowi, którzy wyrazili zainteresowanie ożywieniem wybranych arcydzieł z tradycji bel canto, stanęli przed problemem znalezienia tenorów biegłych w technikach wokalnych niezbędnych do wykonywania wysokich tessitur. W książce Giovanni Battista Rubini and the Bel Canto Tenors: History and Technique, Dan H. Marek bada niezwykłe życie Rubiniego, aby nakreślić ramy tego szczególnego okresu w historii opery i połączyć technikę kastratów, którzy byli wśród instruktorów Rubiniego. Opierając się na pracy Bertona Coffina, Marek oferuje długo poszukiwane odpowiedzi na wyzwania związane z wysoką tessiturą oper bel canto dla tenorów. Aby jeszcze bardziej pomóc pracującym śpiewakom, Giovanni Battista Rubini and the Bel Canto Tenors zawiera ponad sześćdziesiąt stron ćwiczeń napisanych przez samego Rubiniego przed 1840 rokiem, które Marek, po raz pierwszy w historii, dostosował do fonetyki akustycznej.

Profesjonalni śpiewacy, nauczyciele i ich uczniowie, trenerzy wokalni i dyrygenci operowi uznają tę pracę za niezbędną jako jedyną anglojęzyczną pracę na temat wysokiej tessitury dla śpiewu tenorowego i sopranowego.