Gilead - książka wybrana przez Oprah's Book Club

Opinie czytelników

Książka „Gilead” autorstwa Marilynne Robinson to medytacyjna i pięknie napisana powieść zgłębiająca tematy wiary, rodziny i upływu czasu poprzez refleksje starszego kaznodziei, Johna Amesa. Napisana jako list do jego młodego syna, zagłębia się w relacje pokoleniowe i osobistą historię na tle zmieniającej się wiejskiej Ameryki.

⬤ Piękna i liryczna proza, która oddaje głębokie emocje i refleksje.
⬤ Dobrze rozwinięte, autentyczne postacie, w szczególności złożony portret Johna Amesa.
⬤ Bogata tematyka związana z wiarą, miłością, łaską i relacjami rodzinnymi, oferująca wiele warstw znaczeniowych.
⬤ Unikalne spojrzenie na życie w małym miasteczku oraz wewnętrzne funkcjonowanie wiary i duchowości.
⬤ Wysoko ceniona w kręgach literackich, o czym świadczy zdobycie przez nią Nagrody Pulitzera.

⬤ Narracja jest powolna, co może frustrować czytelników szukających akcji lub szybkiej fabuły.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że styl epistolarny i technika strumienia świadomości stanowią wyzwanie dla skupienia się i zrozumienia.
⬤ Powieść zawiera wiele religijnych tematów i przemyśleń, które mogą nie współgrać ze wszystkimi odbiorcami, szczególnie tymi spoza kontekstu opartego na wierze.
⬤ Niektóre wątki lub postacie wydają się niedopracowane lub zagmatwane bez ścisłej dbałości o szczegóły.

(na podstawie 1687 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Gilead - An Oprah's Book Club Pick

Zawartość książki:

W 1956 roku, pod koniec życia wielebnego Johna Amesa, rozpoczyna on list do swojego młodego syna, rodzaj ostatniego testamentu dla swoich niezwykłych przodków.

„Jest to książka o takim medytacyjnym spokoju, takiej duchowej intensywności, że wydaje się cudowne, że jej milczenie trwało tylko 23 lata; taka miara mądrości jest owocem całego życia”. Proza Robinsona, połączona z wysublimowaną prostotą języka Biblii, jest niczym innym jak błogosławieństwem. Można nie podzielać jego wiary, ale trudno nie być poruszonym i ostatecznie upokorzonym duchowym blaskiem, który rozświetla powieść od wewnątrz” Neel Mukherjee, The Times.

„Pisanie tej jakości, z autorytetem tak niewymuszonym jak idealna wysokość dźwięku w muzyce, jest rzadkością i niesie ze sobą poczucie zagrożenia - że w każdej chwili wszystko może pójść źle. W Gilead jednak nic nie idzie źle” Jane Shilling, Sunday Telegraph.