Opinie czytelników
Podsumowanie:Ghostbread autorstwa Sonji Livingston to pamiętnik, który przedstawia trudne dzieciństwo autorki dorastającej w ubóstwie, przekazywane przez serię krótkich i żywych rozdziałów. Książka przedstawia mieszankę surowych emocji i wnikliwych spostrzeżeń, pozwalając czytelnikom doświadczyć złożoności jej życia i poszukiwania wsparcia pośród trudności. Narracja rezonuje z tymi, którzy znają podobne zmagania, skłaniając do dyskusji na temat ubóstwa i odporności.
Zalety:Książka charakteryzuje się piękną prozą, emocjonalną głębią i powiązanymi tematami. Czytelnicy docenili wnikliwy rozwój postaci, wciągający styl pisania przypominający dziennik oraz umiejętność autora do równoważenia tragedii z celebracją. Wielu uznało tę książkę za pouczającą i ważną lekturę, szczególnie dla nauczycieli i osób pracujących z dziećmi.
Wady:Niektórzy czytelnicy postrzegali tę książkę jako czasami chaotyczną lub pozbawioną głębi ze względu na jej zwięzłość. Niektórzy zauważyli sprzeczności w narracji i uważali, że w niektórych momentach brakowało dogłębnej analizy lub refleksji. Inni opisywali format jako przypominający ćwiczenia swobodnego pisania, co mogło negatywnie wpłynąć na zrozumienie postaci.
(na podstawie 48 opinii czytelników)
Zawartość książki:
"Kiedy jesz zupę każdej nocy, myśli o chlebie pomagają ci przetrwać". Ghostbread urzeczywistnia dla nas zmieniające się domy i niekończący się głód, które kształtują życie dziewczyny dorastającej w ubóstwie w latach siedemdziesiątych.
Sonja Livingston, jedno z siedmiorga dzieci wychowywanych przez samotną matkę, wychowywała się w rejonach zachodniego Nowego Jorku, które pozostają stosunkowo ukryte przed resztą Ameryki. Od starego miasteczka rolniczego, przez indiański rezerwat, aż po martwą miejską dzielnicę, Livingston i jej rodzeństwo podążają za swoją nonkonformistyczną matką od jednego zrujnowanego domu do drugiego, nieustannie poszukując czegoś lepszego.
Po drodze młoda Sonja obserwuje trudną rzeczywistość, z którą spotyka się jej rodzina, a także małe chwile transcendentnego piękna, które w jakiś sposób podtrzymują ich na duchu. Walcząc o sens swojego świata, Livingston dostrzega stres i wzorce, które sprawiają, że dzieci - w szczególności dziewczynki - są uwięzione w cyklu ubóstwa.
Większe doświadczenia kulturowe, takie jak jej miłość do Wonder Woman i Nancy Drew, a także jej doświadczenia z harcerkami i rzymskim katolicyzmem, wpływają na ten liryczny pamiętnik. Livingston zdecydowanie unika sentymentalizmu, oferując zamiast tego medytację nad tym, co oznacza głód i pokazując, że ubóstwo może wzmocnić ducha tak samo pewnie, jak może go zniszczyć.
