Gertrude Bell: Dzienniki arabskie, 1913-1914

Opinie czytelników

Recenzje książki Gertrude Bell podkreślają jej niezwykłe podróże i doświadczenia na Bliskim Wschodzie, a także jej znaczący wpływ na historię regionu. Czytelnicy podziwiają jej styl pisania, żywe opisy krajobrazów i życia plemiennego oraz osobiste spostrzeżenia na temat jej przygód. Jednak niektórzy uważają, że książka stanowi wyzwanie ze względu na jej styl, użycie nieprzetłumaczonych arabskich wyrażeń i fragmentaryczny charakter wpisów w dzienniku.

⬤ Inspirująca historia silnej kobiety podróżującej po historycznie trudnym regionie.
⬤ Pięknie napisana, z żywymi opisami krajobrazów i kultury plemiennej.
⬤ Oferuje wgląd w osobiste życie i przygody Bell.
⬤ Zawiera interesujące fotografie wykonane przez Gertrude Bell.
⬤ Dobrze zredagowany materiał, który zapewnia cenny kontekst historyczny.

⬤ Skąpy słownik i brak tłumaczeń arabskich wyrażeń może utrudniać zrozumienie.
⬤ Styl pisania może stanowić wyzwanie
⬤ Wpisy są krótkie i fragmentaryczne.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznają je za powtarzalne i trudne do zrozumienia bez wcześniejszej znajomości kontekstu.
⬤ Nie nadaje się dla przeciętnego czytelnika
⬤ bardziej odpowiednia dla naukowców.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Gertrude Bell: The Arabian Diaries, 1913-1914

Zawartość książki:

Angielka Gertrude Bell wiodła niezwykłe życie. Jej przygody to materiał na powieść: jeździła z bandytami, stawiała czoła pustynnym szamanom, została schwytana przez Beduinów i przebywała w haremie. Nazywana najpotężniejszą kobietą w Imperium Brytyjskim, doradzała królom i premierom. Wśród współpracowników Bell znaleźli się Lloyd George i Winston Churchill, którzy w 1921 roku zaprosili Bell - jedyną kobietę, której rady zasięgnięto - na konferencję w Kairze, której celem było ustalenie przyszłości Mezopotamii. Bell zaliczała się do grona najbliższych przyjaciół T.E. Lawrence'a, St. Johna Philby'ego i arabskich szejków.

W tym tomie trzech jej notatników Rosemary O'Brien zachowuje elegancką, żywą prozę Bell i przedstawia Bell jako genialnego taktyka nieustraszenie konfrontującego się z własną słabością. Fundamentalne tematy jej życia - beztroskie zachowanie; podzielona jaźń, która łączyła błyskotliwość intelektu z namiętną naturą; poczucie historii; i fatalny dar zakochania się w żonatym mężczyźnie - są tutaj w niezwykłych szczegółach. Jej podróż do północnej Arabii w 1914 roku przyniosła Bell profesjonalne uznanie Królewskiego Towarzystwa Geograficznego i ugruntowała jej reputację jako bystrego analityka politycznego spraw Bliskiego Wschodu.

Oprócz zdjęć samej Bell, O'Brien po raz pierwszy udostępnił nam fragmenty listów miłosnych Bell i Richarda Doughty-Wyllie, żonatego oficera brytyjskiej armii, w którym była zakochana i dla którego pisała swoje pamiętniki.