Gertrude Bell: Dzienniki arabskie, 1913-1914

Opinie czytelników

Dzienniki Gertrude Bell stanowią porywającą relację z jej przygód na Bliskim Wschodzie, ukazując jej szacunek dla pustyni i jej mieszkańców oraz jej znaczący wkład w historię regionu. Książka jest pięknie napisana, oferując żywe opisy i osobiste spostrzeżenia. Może jednak stanowić wyzwanie dla zwykłych czytelników ze względu na styl i użycie niekompletnych zwrotów.

⬤ Urzekające i dobrze napisane opisy
⬤ zapewnia wgląd w kulturę i krajobrazy Bliskiego Wschodu
⬤ podkreśla osobiste i zawodowe życie Gertrude Bell
⬤ zawiera ciekawe zdjęcia
⬤ pokazuje jej znaczący wpływ na historię Bliskiego Wschodu.

⬤ Skąpy słownik dla arabskich zwrotów
⬤ może być trudny do zrozumienia dla przeciętnych czytelników ze względu na krótkie wpisy i niekompletne zwroty
⬤ niektórzy stwierdzili, że treść jest powtarzalna i trudna do naśladowania bez wcześniejszej wiedzy na ten temat.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Gertrude Bell: The Arabian Diaries, 1913-1914

Zawartość książki:

Angielka Gertrude Bell prowadziła niezwykłe życie. Jej przygody to materiał na powieść: jeździła z bandytami, stawiała czoła pustynnym szamanom, została schwytana przez Beduinów i przebywała w haremie.

Nazywana najpotężniejszą kobietą w Imperium Brytyjskim, doradzała królom i premierom. Wśród współpracowników Bell znaleźli się Lloyd George i Winston Churchill, którzy w 1921 roku zaprosili Bell - jedyną kobietę, której rady zasięgnięto - na konferencję w Kairze, której celem było ustalenie przyszłości Mezopotamii. Bell zaliczała się do grona najbliższych przyjaciół T.E.

Lawrence'a, St. Johna Philby'ego i arabskich szejków.

W tym tomie trzech jej notatników Rosemary O'Brien zachowuje elegancką, żywą prozę Bell i przedstawia Bell jako genialnego taktyka nieustraszenie konfrontującego się z własną słabością. Podstawowe tematy jej życia - beztroskie zachowanie; podzielona jaźń, która łączyła błyskotliwość intelektu z namiętną naturą; poczucie historii; i fatalny dar zakochania się w żonatym mężczyźnie - są tutaj w niezwykłych szczegółach.

Jej podróż do północnej Arabii w 1914 roku przyniosła Bell profesjonalne uznanie Królewskiego Towarzystwa Geograficznego i ugruntowała jej reputację jako bystrego analityka politycznego spraw Bliskiego Wschodu. Oprócz zdjęć samej Bell, O'Brien po raz pierwszy udostępnił nam fragmenty listów miłosnych Bell i Richarda Doughty-Wyllie, żonatego oficera brytyjskiej armii, w którym była zakochana i dla którego pisała swoje pamiętniki.