Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Jann Arden cieszy się dużym uznaniem za humor, szczerość i przystępność, szczególnie wśród kobiet i osób po pięćdziesiątce. Czytelnicy doceniają szczere podejście Arden do tematów takich jak starzenie się i samoakceptacja, często uważając je za inspirujące i zmieniające życie. W niektórych recenzjach zauważono jednak, że nie wszyscy uważają ją za humorystyczną lub szczególnie dobrze napisaną.
Zalety:⬤ Szczery i zrozumiały tekst.
⬤ Humor, który trafia do czytelników.
⬤ Inspirujące przesłanie dotyczące samoakceptacji i starzenia się. # Szybka i łatwa lektura.
⬤ Dobrze przemawia do fanów Jann Arden i kobiet po 50. roku życia.
⬤ Oferuje cenne spostrzeżenia na temat życia i rozwoju osobistego.
Wady:⬤ Niektórzy stwierdzili, że brakuje jej humoru.
⬤ Kilka recenzji wspominało, że nie jest dobrze napisana.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że autorka „ciągnie się i ciągnie” w niektórych fragmentach.
⬤ W jednej z recenzji stwierdzono, że książka nie jest „niczym specjalnym”.
(na podstawie 67 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
If I Knew Then: Finding Wisdom in Failure and Power in Aging
Zawartość książki:
KRAJOWY BESTSELLER.
Jann Arden - autorka bestsellerów, artystka nagrywająca i późno rozkwitająca gwiazda telewizyjna - powraca z tym zabawnym, szczerym i zaciekłym pamiętnikiem o staniu się kobietą w pewnym wieku. Siła, powaga i wolność, które odnalazła w wieku pięćdziesięciu siedmiu lat, to supermoce, które jej zdaniem każdy z nas może uwolnić.
Zagłębiając się w swoje mocne strony, porażki i straty, Jann Arden przedstawia nam inspirujący opis tego, jak zaskoczyła samą siebie po pięćdziesiątce, stając się w końcu całkowicie sobą. Podobnie jak wiele innych kobiet, Jann potrzebowała dużo czasu, aby zdać sobie sprawę, że próba bycia przyjemną, lubianą i piękną w oczach innych to przegrana gra. Pozwolenie sobie na to i potępienie konsekwencji jest nie tylko wyzwalające, ale także cholernie zabawne: "Bycie w wieku, w którym jestem - w którym jest tak wiele kobiet - to po prostu najlepszy czas w moim życiu".
Jann splata swoją własną historię z opowieściami o swojej matce, babce i prababce, a także o ojcu, którego była bliska znienawidzenia, aby pokazać swojemu młodszemu ja - i nam wszystkim - że strach i unikanie nie są sposobem na życie. "To, o czym teraz myślę, to nie wszystkie sposoby, w jakie mogę próbować zatrzymać swoją młodość lub wszystkie sekundy mijające w jakimś chorobliwym odliczaniu do śmierci" - pisze - "ale raczej to, jak wciąż staję się kimś, kim zawsze miałam nadzieję być. Jeśli będę miała szczęście, pewnego dnia z lustra spojrzy na mnie bardzo stara twarz, której kiedyś unikałam. Będę kochać tę starą kobietę zaciekle, ponieważ w końcu odkryła, jak żyć celowo - nie pomimo, ale z powodu wszystkich swoich błędów i porażek".
