Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia dziennik wojenny generała broni Jamesa Gavina. Jamesa Gavina, oferując wgląd w jego myśli i doświadczenia podczas II wojny światowej, wraz z adnotacjami redaktora, które zapewniają kontekst. Choć książka jest chwalona za osobistą perspektywę i spostrzeżenia autora dotyczące przywództwa, niektórzy czytelnicy uważają, że brak dogłębnej analizy i szczegółów dotyczących ważnych wydarzeń jest rozczarowujący.
Zalety:⬤ Oferuje osobiste spojrzenie na myśli i doświadczenia ważnego przywódcy wojskowego.
⬤ Redaktor zapewnia pomocne adnotacje, które dodają kontekst.
⬤ Wciągający tekst, który może być trudny do odłożenia.
⬤ Dobre tło historyczne dotyczące kariery wojskowej i powojennego życia Gavina.
⬤ Polecana dla osób zainteresowanych historią Airborne.
Wady:⬤ Edycja jest lekka, przez co brakuje niektórych informacji.
⬤ Wpisom w dzienniku brakuje głębi w odniesieniu do konkretnych bitew i kluczowych wydarzeń.
⬤ Treść może być zbyt rutynowa, a nie dogłębna.
⬤ Niektóre wspomniane ważne postacie nie otrzymują dokładnych szczegółów biograficznych.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Gavin at War: The World War II Diary of Lieutenant General James M. Gavin
Zawartość książki:
"Gavin at War to żywy autoportret. Jego dziennik jest szczególnie godny uwagi ze względu na sceptyczne oceny jego towarzyszy i armii". -- The New York Times
"Generał Gavin był bardzo odważnym człowiekiem, który miał wielką wiarę w swoich ludzi. Bitwa czy pogoda nigdy nie powstrzymały go przed sprawdzeniem oddziałów. Szedł w deszczu lub śniegu. Jeśli bitwa była ciężka, czołgał się od okopu do okopu, aby porozmawiać ze swoimi ludźmi i dać im znać, że jest z nimi. Słowa nie są w stanie wyjaśnić miłości i dumy, jaką darzyłem generała Gavina" - Walter Woods, adiutant generała Gavina podczas II wojny światowej.
Generał porucznik James Gavin, dowódca 82 Dywizji Powietrznodesantowej podczas II wojny światowej, jest jedną z najbardziej znanych postaci tej wojny. Zaczynając jako dowódca 505 Spadochronowego Zespołu Bojowego, który przewodził amerykańskiemu atakowi na Sycylię w lipcu 1943 roku, Gavin awansował do dowództwa dywizji i ostatecznie dowodził siłami USA w Berlinie. Przez cały ten czas prowadził dziennik wojenny, który zaczyna się w kwietniu 1943 r., gdy jednostka przygotowywała się do wyjazdu do północnej Afryki, i trwa aż do ostatniego wpisu z 1 września 1945 r. podczas okupacji Berlina.
W czasie wojny Gavin wszedł w bliski kontakt z praktycznie wszystkimi czołowymi dowódcami powietrznodesantowymi i wieloma innymi, którzy awansowali na najwyższe szczeble dowodzenia armią. Jego dziennik zawiera spostrzeżenia na temat innych przywódców wojskowych i politycznych, takich jak generał Dwight Eisenhower i brytyjski feldmarszałek Montgomery, operacji wojskowych i życia osobistego generała. Gavin był oficerem, który dawał przykład: podczas czterech skoków bojowych - na Sycylię, do Salerno, a następnie do Normandii i Holandii - był pierwszym człowiekiem za drzwiami. Dwa Krzyże Zasługi, dwie Srebrne Gwiazdy i Purpurowe Serce nagrodziły jego służbę.
Przez dziesięciolecia Gavin utrzymywał istnienie dziennika w tajemnicy; rodzina generała odkryła go wśród jego rzeczy po jego śmierci. Redaktor Lewis "Bob" Sorley ściśle współpracował z rodziną Gavina i Centrum Dziedzictwa Armii, aby przygotować dziennik do publikacji. Jego zredagowana i opatrzona przypisami wersja zawiera prolog i epilog, aby ująć wpisy w szerszym zakresie życia generała.
