Ocena:
Recenzje podkreślają zarówno mocne przesłanki, jak i krytykę wykonania książki. Podczas gdy „The Bourbaki Gambit” jest chwalony za wnikliwy komentarz na temat ageizmu i współpracy w nauce, jest on również postrzegany jako mniej dopracowany w porównaniu do wcześniejszego dzieła Djerassiego, „Cantor's Dilemma”. Niektórzy recenzenci stwierdzili, że narracja jest powolna i grzęźnie w nieistotnych szczegółach, co wpływa na rozwój postaci i zaangażowanie w fabułę.
Zalety:⬤ Doskonałe założenie, które porusza istotne kwestie w społeczności naukowej, takie jak ageizm i współpraca.
⬤ Wartość edukacyjna zapewniająca wgląd w realia badań naukowych.
⬤ Lepszy rozwój postaci w porównaniu do wielu innych powieści pomimo wolniejszego tempa.
⬤ Główne odkrycie naukowe, o którym mowa w książce, jest oparte na prawdziwej i fascynującej historii.
⬤ Słabiej napisana w porównaniu do „Dylematu Cantora”, przez co wydaje się przeciągnięta przez nadmiar ciekawostek i osobistych zainteresowań autora.
⬤ Tempo jest powolne, co może zmniejszyć zaangażowanie czytelnika.
⬤ Niektórzy stwierdzili, że narracji brakuje intrygi, sugerując, że akcja lub konflikt mogłyby zwiększyć jej atrakcyjność.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
The Bourbaki Gambit
Pięknie pomysłowa, zabawna, błyskotliwie inteligentna i poruszająca opowieść o bardzo ludzkich naukowcach. Wspaniała powieść. Iris Murdoch.
W wieku 68 lat wybitny profesor nauk ścisłych z Princeton, Max Weiss, zostaje przekupiony, by przejść na wcześniejszą emeryturę. Sfrustrowany świadomością, że jego najlepsze lata nie są jeszcze za nim, Weiss wymyśla pomysłową zemstę w postaci dr Diany Skordylis, pseudonimu partnerstwa Weissa i trzech starzejących się kolegów, z których każdy ma topór do szlifowania przeciwko społeczności naukowej. Grupa Skordylis nie spodziewa się jednak nieokiełznanego sukcesu swojego przedsięwzięcia: odkrycia PCR, jednego z najważniejszych przełomów we współczesnej biomedycynie. Zawodowa zazdrość wkrótce zagraża życiu Diany Skordylis. Gdy siła ego wystawia na próbę więzi współpracy, czytelnik otrzymuje fascynujące spojrzenie na świat akademii i naukowych przedsięwzięć.
Subtelna medytacja nad osobowością naukowca... Dziwna mieszanka literatury, filozofii i pisarstwa naukowego, tak kreatywna jak każde organiczne potpourri, które Djerassi mógł wymieszać w swoim laboratorium. The Washington Post.
Jest to powieść idei, dosłownie, a mimo to błyska dowcipem i często jest całkiem urocza, dzięki dobrze nakreślonym postaciom, które swobodnie radzą sobie z zadziwiającymi koncepcjami i mówią o nich w przyziemny sposób. San Francisco Chronicle ".
