The Furies
„Nareszcie oto przemyślane, zwariowane, głębokie, awangardowe spojrzenie Billa Considine'a na to, czym jest poezja, czym jest teatr i co się dzieje, gdy te sztuki tańczą razem przez historię, by wylądować jednocześnie na stronie i scenie. Na równi z Sofoklesem i Ashberym, których rodowód od Elektry aż po „Bohaterów” przywołuje, Considine przeszukuje klasykę, by tchnąć w nią nowy powiew Czystej Przyszłości. Przedstaw te sztuki w swoim umyśle lub odważ się i wystaw je na scenie - są transportujące. Jak mówi Agamemnon w „Agamemnon, King of Cars”, „Let's prowl the great desert, /hooping on speed, /In pick-up trucks or tanks. /Wszyscy załóżmy kowbojskie kapelusze”. - Bob Holman
„The Furies” to wspaniała interwencja, wyjątkowy współczesny zbiór wierszy dramatycznych z tropami klasycznych tematów i postaci. Considine ma liryczną łatwość poety, dowcip i powołanie, a także wrażliwość, która podróżuje przez skomplikowaną dynamikę historii i wojny. Jak Orestes pyta Elektrę: „Czy mam mówić o naszym dzieciństwie i / wszystkich czasach, kiedy w milczeniu / wpatrywałaś się w letnie liście / i próbowałaś wyobrazić sobie całkowitą śmierć, / wojnę nuklearną, wszystko naraz i dlaczego? / Pamiętasz nasze ćwiczenia obrony cywilnej...” Jest to odświeżająca książka „mówiona” i hojnie dostępna tutaj dla aktorów i poetów-wykonawców na scenie, a także czytelników, w dłoni. Brawo! „ - Anne Waldman
„Właśnie wtedy, gdy zastanawiałem się, co się stało z teatrem poetów, pojawiła się ekscytująca kolekcja czterech sztuk wierszowanych Williama Considine'a, „The Furies”. Wiele teatrów poetyckich jest ciężkich od poezji (co czyni je soporycznie niedramatycznymi) lub ignoruje język dla dziwacznych efektów. Praca Considine'a jest jednak cudowna zarówno na scenie, jak i w uszach. Co więcej, jest uczony, zabawny, dowcipny, o wielkim sercu i na czasie. Weźmy na przykład „śmiałe nieposłuszeństwo” Solona w Prologu: Prehistoria: „Uczysz ludzi / mówić fantazje publicznie / i cieszyć się bajkami na spotkaniach, / więc udawanie odniesie sukces / jako inteligencja polityczna / naszych ludzi”. Lincoln w Queens jest tak ludzki, jak wszystko autorstwa Woody'ego Guthriego, z wyjątkowym spojrzeniem na naszego najczęściej opisywanego prezydenta, który „powrócił z martwych w Queens”, zajęty nakłanianiem narratora do „odnalezienia Furii” i mówieniem „o Bogu jak o zagubionym kochanku”: Żyłem w wierze w staromodną bajkę / o cierpieniu i moralnej wytrzymałości. / Oczyściliśmy nasz naród z krwawej klątwy: / niewolnictwo! Teraz możesz uciec / żelaznym kajdanom wojny, / bajce o odkupieniu krwi, / wierze Furii”. Po małych produkcjach w Nowym Jorku przez wiele lat, wspaniale jest mieć te sztuki w jednym miejscu do przeczytania i ponownego przeczytania oraz, mamy nadzieję, ponownego wykonania „. --Elinor Nauen
„The Furies” to atak w dramatycznym wierszu na mityczne źródła wojny i tragicznego cyklu. To, co zaczyna się od żartu i nadziei, staje się tragiczne, a następnie głęboko osobiste. Prolog: Prehistoria wyznacza scenę w teatrze i teorii. Agamemnon, Król Samochodów to komiczna pieśń kozła; Ifigenia odmawia złożenia w ofierze, Odyseusz powraca z podziemi, by błagać o pokój, a chór odmawia pójścia na wojnę. Electra stawia na głowie przepowiedziane historie, ponieważ Electra i Orestes odmawiają swoich ról, co prowadzi do nowej tragedii. Lincoln in Queens to opowieść, w której Lincoln nakazuje współczesnemu poecie udać się na poszukiwanie legendarnych Furii, aby je uwolnić i znieść wojnę. Opowieść składa się z siedmiu segmentów - Iron, Unemployed, A Vision, Depression, Journey, The Furies i Offering - począwszy od Rustbelt i utrzymujących się ran po wielkiej wojnie, poprzez osobistą i globalną depresję, aż po ostateczną wizję na białych piaskach Alamogordo. Utwory te, wyprodukowane osobno, zostały zebrane tutaj po raz pierwszy jako jednolita seria.
