Ocena:
Ogólnie rzecz biorąc, recenzje odzwierciedlają mieszane uczucia dotyczące książki „Frankenstein”, szczególnie w odniesieniu do jej różnych wydań. Podczas gdy wielu chwaliło oryginalne dzieło za jego fabułę i język, znaczna liczba czytelników wyraziła frustrację z powodu otrzymanych wersji, które często były nieprawidłowo oznaczone jako oryginalny tekst z 1818 roku. Odnotowano również obawy dotyczące fizycznego formatu książki, w tym rozmiaru i oprawy.
Zalety:⬤ Wyjątkowy styl pisania i słownictwo
⬤ świetna historia
⬤ chwalona jako klasyka
⬤ zapewnia inną perspektywę w porównaniu do popkulturowych adaptacji
⬤ przydatna do celów edukacyjnych na lekcjach pisania
⬤ oferuje głęboką eksplorację tematów.
⬤ Rozbieżności dotyczące wydań (wiele osób otrzymało wersję z 1831 r. zamiast oryginalnego tekstu z 1818 r.)
⬤ fizyczne problemy z drukowaniem, takie jak duży rozmiar i trudna oprawa
⬤ niektórzy uważali, że adnotacje i numeracja wierszy rozpraszają
⬤ brakująca zawartość w niektórych wydaniach.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
Mary Wollstonecraft Shelley (Godwin) (30 sierpnia 1797 - 1 lutego 1851) była angielską powieściopisarką, która napisała gotycką powieść Frankenstein.
Or, The Modern Prometheus (1818), która jest uważana za wczesny przykład science fiction. Redagowała również i promowała dzieła swojego męża, romantycznego poety i filozofa Percy'ego Bysshe Shelleya. Jej ojcem był filozof polityczny William Godwin, a matką filozofka i działaczka feministyczna Mary Wollstonecraft.
Matka Shelley zmarła niecały miesiąc po jej urodzeniu. Została wychowana przez ojca, który zapewnił jej bogatą, choć nieformalną edukację, zachęcając ją do przestrzegania jego własnych anarchistycznych teorii politycznych. Kiedy miała cztery lata, jej ojciec ożenił się z sąsiadką, Mary Jane Clairmont, z którą Shelley miała trudne relacje.
W 1814 roku Shelley rozpoczęła romans z jednym z politycznych zwolenników jej ojca, Percy'm Bysshe Shelleyem, który był już żonaty. Wraz z przyrodnią siostrą, Claire Clairmont, wyjechała do Francji i podróżowała po Europie. Po powrocie do Anglii Shelley była w ciąży z dzieckiem Percy'ego. Przez następne dwa lata ona i Percy zmagali się z ostracyzmem, ciągłymi długami i śmiercią ich przedwcześnie urodzonej córki. Pobrali się pod koniec 1816 roku, po samobójstwie pierwszej żony Percy'ego Shelleya, Harriet.
W 1816 roku para i jej przyrodnia siostra spędzili lato z Lordem Byronem i Johnem Williamem Polidorim w pobliżu Genewy w Szwajcarii, gdzie Shelley wpadła na pomysł swojej powieści Frankenstein. Shelleyowie opuścili Wielką Brytanię w 1818 roku i udali się do Włoch, gdzie ich drugie i trzecie dziecko zmarło, zanim Shelley urodziła swoje ostatnie i jedyne żyjące dziecko, Percy'ego Florence'a Shelleya. W 1822 roku jej mąż utonął, gdy jego żaglówka zatonęła podczas burzy w pobliżu Viareggio. Rok później Shelley wróciła do Anglii i od tego momentu poświęciła się wychowaniu syna i karierze zawodowej pisarki. Ostatnia dekada jej życia była naznaczona chorobą, najprawdopodobniej spowodowaną guzem mózgu, który zabił ją w wieku 53 lat.
Do lat siedemdziesiątych XX wieku Shelley była znana głównie ze swoich wysiłków na rzecz publikacji dzieł męża i powieści Frankenstein, która jest nadal szeroko czytana i zainspirowała wiele adaptacji teatralnych i filmowych. Ostatnie badania przyniosły bardziej kompleksowe spojrzenie na osiągnięcia Shelley. Naukowcy wykazują coraz większe zainteresowanie jej twórczością literacką, w szczególności powieściami, które obejmują powieści historyczne Valperga (1823) i Perkin Warbeck (1830), powieść apokaliptyczną The Last Man (1826) oraz dwie ostatnie powieści, Lodore (1835) i Falkner (1837). Badania jej mniej znanych dzieł, takich jak książka podróżnicza Rambles in Germany and Italy (1844) i artykuły biograficzne do Cabinet Cyclopaedia Dionysiusa Lardnera (1829-1846), potwierdzają rosnący pogląd, że Shelley pozostała politycznym radykałem przez całe życie. Prace Shelley często argumentują, że współpraca i współczucie, szczególnie praktykowane przez kobiety w rodzinie, były sposobami na zreformowanie społeczeństwa obywatelskiego. Pogląd ten był bezpośrednim wyzwaniem dla indywidualistycznego etosu romantycznego promowanego przez Percy'ego Shelleya i oświeceniowych teorii politycznych wyartykułowanych przez jej ojca, Williama Godwina.
