Ocena:
Książka „Francuski Trójkąt Atlantycki” oferuje unikalne i pouczające spojrzenie na handel niewolnikami, szczególnie z francuskiego punktu widzenia. Jest pouczająca i prowokująca do myślenia, dzięki czemu jest odpowiednia zarówno dla entuzjastów historii, jak i zwykłych czytelników, którzy chcą zrozumieć jej wpływ na współczesne kwestie. Czytelnicy powinni być przygotowani na głęboką i czasami wymagającą lekturę.
Zalety:⬤ Pouczające i wnikliwe spojrzenie na handel niewolnikami
⬤ dobrze napisane
⬤ edukacyjne i prowokujące do myślenia
⬤ zachęca do refleksji nad historią i współczesnymi kwestiami.
⬤ Może wymagać czasu ze względu na swoją głębię
⬤ nie jest to szybka lektura
⬤ potencjalnie trudna tematyka dla niektórych czytelników.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
The French Atlantic Triangle: Literature and Culture of the Slave Trade
Francuski handel niewolnikami zmusił ponad milion Afrykanów do przeprawy przez Atlantyk na karaibskie wyspy. Umożliwił Francji założenie Saint-Domingue, najbogatszej kolonii na świecie, i na stałe połączył Francję, Afrykę i Karaiby.
Jednak wpływowi handlu niewolnikami na kultury Francji i jej kolonii poświęcono zaskakująco mało uwagi. Do niedawna Francja nie przyznawała się publicznie do swojej historii jako potęgi handlującej niewolnikami. Wybitny badacz Christopher L.
Miller proponuje dogłębną ocenę francuskiego handlu niewolnikami i jego kulturowych konsekwencji w szerokim, transatlantyckim badaniu. Ta magisterska praca jest pierwszym kompleksowym badaniem francuskiego handlu niewolnikami na Atlantyku i jego konsekwencji przedstawionych w historii, literaturze i filmie Francji i jej byłych kolonii w Afryce i na Karaibach.
Miller oferuje historyczne wprowadzenie do kulturowej i ekonomicznej dynamiki francuskiego handlu niewolnikami i pokazuje, jak oświeceniowi myśliciele, tacy jak Montesquieu i Voltaire, zastanawiali się nad zniewoleniem Afrykanów, podczas gdy Rousseau to ignorował. Podąża za zwrotami akcji w odniesieniu do handlu niewolnikami poprzez dzieła francuskich pisarzy z końca XVIII i początku XIX wieku, w tym Olympe de Gouges, Madame de Stael, Madame de Duras, Prosper Merimee i Eugene Sue.
Dla tych autorów handel niewolnikami był w różnym stopniu przedmiotem sentymentu, zagadką moralną lub zabawną "przygodą" na morzu. Przechodząc do dwudziestowiecznej literatury i filmu, Miller opisuje, w jaki sposób artyści z Afryki i Karaibów - w tym pisarze Aime Cesaire, Maryse Conde i Edouard Glissant oraz filmowcy Ousmane Sembene, Guy Deslauriers i Roger Gnoan M'Bala - zmierzyli się z następstwami francuskiego handlu niewolnikami, próbując wypełnić luki między milczeniem a ujawnieniem, zapomnieniem a pamięcią.
