Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Formative Fictions: Nationalism, Cosmopolitanism, and the Bildungsroman
Bildungsroman, czyli "powieść formacyjna", od dawna wiedzie paradoksalne życie w literaturoznawstwie, będąc interpretowanym zarówno jako gatunek specyficznie niemiecki, wyznacznik kulturowej odmienności tego kraju od Europy Zachodniej, jak i uniwersalny wyraz nowoczesności. W Formative Fictions Tobias Boes argumentuje, że podwójny status Bildungsroman sprawia, że ta forma powieściowa jest eleganckim sposobem na negocjowanie rozbieżnych dyskursów krytycznych otaczających literaturę narodową i światową.
Od końca XVIII wieku autorzy wykorzystywali opowieść o podróży bohatera do dojrzałości jako potężne narzędzie ułatwiające tworzenie wspólnot narodowych wśród swoich czytelników. Takie próby zawsze potykają się o to, co Boes nazywa "kosmopolitycznymi pozostałościami", roszczeniami tożsamościowymi, które opierają się nacjonalizmowi dążącemu do zamknięcia w normatywnym reżimie państwa narodowego. Te kosmopolityczne pozostałości są odpowiedzialne za dziwnie niezdecydowane zakończenia tak wielu powieści formacyjnych.
W Formative Fictions Boes przedstawia lekturę szeregu powieści - między innymi "Wilhelm Meister's Apprenticeship" Goethego, "The Epigones" Karla Leberechta Immermanna, "Debit and Credit" Gustava Freytaga, "Berlin Alexanderplatz" Alfreda Dblina i "Doctor Faustus" Thomasa Manna - które zawsze były uważane za szczególnie "niemieckie" i porównuje je z powieściami takich autorów jak George Eliot i James Joyce, aby pokazać, że to, co wydaje się być wyznacznikiem narodowej specyfiki, może być produktywnie odczytywane jako tematy literatury światowej.
