Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Midge Raymond „Forgetting English: Stories” to pięknie wykonana kolekcja opowiadań, które badają życie kobiet w różnych egzotycznych miejscach. Narracje zagłębiają się w uniwersalne ludzkie doświadczenia, ukazując postacie radzące sobie z osobistymi kryzysami i różnicami kulturowymi. Pisarstwo jest chwalone za liryczną jakość i emocjonalną głębię, a każda historia oferuje wgląd w wewnętrzne życie i przemiany bohaterów.
Zalety:⬤ Znakomity i liryczny styl pisania.
⬤ Angażujące i wiarygodne postacie.
⬤ Tematy człowieczeństwa i osobistego kryzysu rozbrzmiewają we wszystkich opowiadaniach.
⬤ Zróżnicowane i egzotyczne scenerie wzbogacają narracje.
⬤ Każda historia jest dobrze skonstruowana i pozostawia niezatarte wrażenie.
⬤ Nadaje się do klubów książki i zachęca do głębokiej refleksji.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uznali nadrzędne tematy za melancholijne, z poczuciem samotności dominującym wśród bohaterów.
⬤ Pragnienie większej głębi lub kontynuacji niektórych historii, ponieważ czytelnicy chcieli więcej po zakończeniu książki.
⬤ Nie wszyscy czytelnicy mogą docenić wolniejsze tempo typowe dla krótkiej fikcji literackiej.
(na podstawie 30 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Forgetting English: Stories
Zawartość książki:
Zwycięzca Spokane Prize for Short Fiction
W tym nowym, rozszerzonym wydaniu swojego nagrodzonego zbioru, Midge Raymond rozciąga granice miejsca, badając niezatarty ślad domu na jaźni i sposoby, w jakie nowe granice zarówno przeciwstawiają się, jak i potwierdzają, kim jesteśmy. Bohaterowie tych historii podróżują w interesach lub dla przyjemności, czasem z obowiązku, a czasem w poszukiwaniu wolności, a każdy z nich napotyka nieoczekiwane. Od biologa nawigującego po surowym, lodowatym księżycowym krajobrazie Antarktydy po bizneswoman szukającą schronienia na samotnych wyspach Południowego Pacyfiku, bohaterowie tych historii porzucają swoje rodzime krajobrazy - tylko po to, by odkryć, że po oddzieleniu się od zwyczajności muszą zmierzyć się z nowymi interpretacjami tego, kim naprawdę są i kim powinni być.
"Proza Raymonda często rozświetla poetyckie obwody mózgu, mniej z powodu lirycznego języka, a bardziej z powodu rzeczy, które działają zarówno jako dosłowne, jak i symboliczne rzeczowniki: skradzione pierścionki, wiadomości z poczty głosowej, które zbłądziły; ludzie o ciężkich stopach w środku delikatnych siedlisk.... Niektóre z tych dopracowanych historii, czytane na głos, brzmiałyby jak inteligentny pacjent opisujący sen psychoanalitykowi." -- The Seattle Times.
"Wszystkie jej historie są przejmująco szczere... Nie zdziwiłbym się, gdyby zaczęła być porównywana do Alice Munro lub Jhumpy Lahiri". -- Seattle Books Examiner.
"Raymond ma cichą, nieubłaganą kontrolę nad pisarstwem; każda historia jest fascynująca i rozwija się, ponieważ każdy szczegół i linia dialogowa ujawnia nieco więcej o postaciach i sugestywnych sceneriach". -- The Rumpus.
