Opinie czytelników
Podsumowanie:Zbiór Midge Raymond „Forgetting English” zawiera wciągające opowiadania, które badają życie jednostek, zwłaszcza kobiet, w różnych egzotycznych miejscach na całym świecie. Narracje zagłębiają się w osobiste kryzysy, relacje i odkrywanie siebie, a wszystko to opakowane w pięknie wykonaną prozę.
Zalety:Historie są dobrze napisane i wciągające, z realistycznymi postaciami stojącymi przed możliwymi do odniesienia wyzwaniami. Książka oferuje bogate doświadczenia kulturowe i wywołuje silne poczucie miejsca. Wielu czytelników docenia głębię tematyczną i wciągające dialogi, a także znakomitą prozę, która sprawia, że każda historia jest jak „prezent”. Jest uważana za idealną lekturę dla podróżników i oferuje prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat ludzkich doświadczeń.
Wady:Niektórzy czytelnicy zauważyli wspólny motyw smutku i samotności wśród bohaterów, co może nie spodobać się każdemu. Ponadto, choć wielu uznało te historie za satysfakcjonujące, niektórzy wyrazili pragnienie, by przyniosły one więcej rozwiązań lub dodatkowych historii, które mogłyby podążać za bohaterami poza ich krótkimi przebłyskami.
(na podstawie 30 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Forgetting English: Stories
Zawartość książki:
Zwycięzca Spokane Prize for Short Fiction
W tym nowym, rozszerzonym wydaniu swojego nagrodzonego zbioru, Midge Raymond rozciąga granice miejsca, badając niezatarty ślad domu na jaźni i sposoby, w jakie nowe granice zarówno przeciwstawiają się, jak i potwierdzają, kim jesteśmy. Bohaterowie tych historii podróżują w interesach lub dla przyjemności, czasem z obowiązku, a czasem w poszukiwaniu wolności, a każdy z nich napotyka nieoczekiwane. Od biologa nawigującego po surowym, lodowatym księżycowym krajobrazie Antarktydy po bizneswoman szukającą schronienia na samotnych wyspach Południowego Pacyfiku, bohaterowie tych historii porzucają swoje rodzime krajobrazy - tylko po to, by odkryć, że po oddzieleniu się od zwyczajności muszą zmierzyć się z nowymi interpretacjami tego, kim naprawdę są i kim powinni być.
"Proza Raymonda często rozświetla poetyckie obwody mózgu, mniej z powodu lirycznego języka, a bardziej z powodu rzeczy, które działają zarówno jako dosłowne, jak i symboliczne rzeczowniki: skradzione pierścionki, wiadomości z poczty głosowej, które zbłądziły; ludzie o ciężkich stopach w środku delikatnych siedlisk.... Niektóre z tych dopracowanych historii, gdyby przeczytać je na głos, brzmiałyby jak inteligentny pacjent opisujący sen psychoanalitykowi."
The Seattle Times.
"Wszystkie jej historie są przejmująco szczere... Nie zdziwiłbym się, gdyby zaczęto ją porównywać do Alice Munro lub Jhumpy Lahiri.".
-- Seattle Books Examiner.
