Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje dogłębną eksplorację relacji między sztuką renesansową a nauką, zwłaszcza optyką, w kontekście wschodnich i zachodnich perspektyw kulturowych. Jest pięknie ilustrowana i służy jako doskonałe źródło informacji zarówno dla historyków sztuki, jak i praktyków sztuki.
Zalety:⬤ Pięknie zaprojektowana i zilustrowana
⬤ wnikliwa analiza Hansa Beltinga
⬤ przydatna dla historyków sztuki i praktyków
⬤ prowokuje do myślenia
⬤ porusza złożone kwestie kulturowe z szacunkiem i uczonością.
Wady:⬤ Niektóre recenzje uważają, że jest nudna i nadmiernie skupiona na historii „begat”
⬤ krytyka tendencji autora do zbyt bliskiego dostosowania się do postmodernistycznych ideologii
⬤ może wydawać się ignorować pewne kulturowe niuanse.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Florence & Baghdad: Renaissance Art and Arab Science
Zawartość książki:
Zastosowanie perspektywy w malarstwie renesansowym spowodowało rewolucję w historii widzenia, umożliwiając artystom przedstawianie świata z punktu widzenia widza. Ale teoria perspektywy, która zmieniła bieg zachodniej sztuki, powstała gdzie indziej - została sformułowana w Bagdadzie przez XI-wiecznego matematyka Ibn al Haithana, znanego na Zachodzie jako Alhazen.
Używając metafory wzajemnego spojrzenia lub wymiany spojrzeń, Hans Belting - wybitny historyk i teoretyk sztuki średniowiecznej, renesansowej i współczesnej - opowiada o historycznym spotkaniu nauki i sztuki, między arabskim Bagdadem a renesansową Florencją, które wywarło trwały wpływ na kulturę Zachodu. W tym bogato ilustrowanym studium Belting zajmuje się podwójną historią perspektywy, jako teorii wizualnej opartej na abstrakcji geometrycznej (na Bliskim Wschodzie) i jako teorii obrazowej (w Europie). W jaki sposób abstrakcja geometryczna może być ponownie postrzegana jako teoria tworzenia obrazów? W średniowieczu arabska matematyka, wolna od dyskursu religijnego, dała początek teorii perspektywy, która później na Zachodzie została przekształcona w sztukę, gdy europejscy malarze przyjęli ludzkie spojrzenie jako punkt centralny.
W świecie islamu, gdzie teologia i sztuki wizualne pozostawały ze sobą ściśle powiązane, nauka o perspektywie nie stała się kamieniem węgielnym sztuki islamskiej. Florencja i Bagdad stawia prowokacyjne pytanie, które wykracza poza sferę estetyki i matematyki: Co się dzieje, gdy muzułmanie i chrześcijanie patrzą na siebie nawzajem i w rezultacie zmieniają swój sposób postrzegania świata?
