Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje podkreślają zarówno uznanie dla wiedzy Hansa Beltinga na temat kultury wizualnej, jak i pewne niezadowolenie z fizycznej prezentacji książki.
Zalety:Treść książki jest chwalona za wgląd w kulturę wizualną i relacje między obrazami, mediami i ciałami. Autor, Hans Belting, jest uznanym historykiem sztuki. Książka dotarła do nas w doskonałym stanie, z ochronną plastikową okładką i szybką wysyłką.
Wady:Niektórzy recenzenci wyrazili rozczarowanie fizycznym projektem książki, zauważając, że okładka jest podatna na uszkodzenia, a satynowy papier użyty do stron nie jest idealny do robienia notatek lub podkreślania, zwłaszcza że obrazy są czarno-białe.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
An Anthropology of Images: Picture, Medium, Body
Zawartość książki:
Przekonująca teoria, która umiejscawia źródło tworzenia ludzkich obrazów w ciele.
W tej przełomowej książce znany historyk sztuki Hans Belting proponuje nową antropologiczną teorię interpretacji ludzkiego tworzenia obrazów. Zamiast skupiać się wyłącznie na obrazach ucieleśnionych w różnych mediach, takich jak malarstwo, rzeźba czy fotografia, łączy obrazy z naszymi mentalnymi obrazami, a tym samym z naszymi ciałami. Ciało jest rozumiane jako żywe medium, które wytwarza, postrzega lub zapamiętuje obrazy, które różnią się od obrazów, które napotykamy dzięki ręcznie robionym lub technicznym obrazom. Odmawiając zredukowania obrazów do ich materialnego ucieleśnienia, a jednocześnie uznając znaczenie historycznych mediów, w których obrazy się manifestują, Antropologia obrazów przedstawia nowy, prowokujący opis tego, czym są obrazy i jak funkcjonują.
Książka demonstruje te idee za pomocą szeregu fascynujących studiów przypadków, od teorii obrazu Dantego po post-fotografię. Jeden z rozdziałów bada napięcie między obrazem a medium w dwóch mediach ciała, herbie i portrecie. Inny, centralny rozdział analizuje związek między obrazem a śmiercią, śledząc produkcję obrazów, w tym pierwsze użycie maski, do wczesnych rytuałów pogrzebowych, w których obrazy służyły do reprezentowania zaginionych ciał zmarłych. Obrazy były narzędziami do ponownego ucieleśniania zmarłych, aby uczynić ich ponownie obecnymi, co stanowi zaskakującą wskazówkę do zagadki obecności i nieobecności w większości obrazów i ujawnia genealogię obrazów zaciemnioną przez platońską teorię obrazu.
