Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje prezentują mieszany pogląd na książkę, podkreślając zarówno jej walory literackie, jak i ograniczenia, a także kwestie związane z jej prezentacją.
Zalety:Książka została opisana jako „bardzo dobra” przez doświadczonego czytelnika Dostojewskiego, co wskazuje na jej wartość literacką. Może spodobać się tym, którzy lubią sentymentalne powieści, podobne do dzieł Goethego czy George Sand.
Wady:Nie jest zalecana dla czytelników początkujących z Dostojewskim, ponieważ istnieją lepsze punkty wyjścia. Książka jest uważana za mało znaczącą i przejściową w twórczości Dostojewskiego, a jej sentymentalizm może wydawać się nadmierny, a nawet parodystyczny. Ponadto pojawiają się skargi na jakość wersji drukowanej, opisując ją jako niedbały wydruk.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Fyodor Dostoyevsky - The Insulted and the Injured: To love is to suffer and there can be no love otherwise""
Zawartość książki:
Fiodor Dostojewski urodził się 11 listopada 1821 roku.
Z literaturą zetknął się bardzo wcześnie. W wieku trzech lat były to bohaterskie sagi, baśnie i legendy. W wieku czterech lat matka nauczyła go czytać i pisać z Biblii. Jego zanurzenie w literaturze było szerokie i zróżnicowane. Jak później wspominał, jego wyobraźnię ożywiały nocne lektury rodziców.
27 września 1837 roku wydarzyła się tragedia. Matka Dostojewskiego zmarła na gruźlicę.
Dostojewski i jego brat zostali zapisani do Mikołajewskiego Wojskowego Instytutu Inżynieryjnego, a ich studia akademickie zostały porzucone na rzecz kariery wojskowej. Dostojewski nie lubił akademii, interesował się rysunkiem i architekturą.
Jego ojciec zmarł 16 czerwca 1839 r., co być może wywołało u Dostojewskiego epilepsję. Mimo to kontynuował naukę, zdał egzaminy i uzyskał stopień inżyniera-kadeta.
Pierwszym ukończonym dziełem Dostojewskiego było tłumaczenie powieści Honor de Balzac Eug nie Grandet, opublikowane w 1843 roku. Nie odniosło ono sukcesu. Wierzył, że jego trudności finansowe można przezwyciężyć, pisząc własną powieść. Rezultatem był "Biedny lud", opublikowany w 1846 roku i odnoszący sukces komercyjny.
Jego kolejna powieść, "Sobowtór", ukazała się w styczniu 1846 roku. Dostojewski zanurzył się teraz w socjalizmie. Jednak "Sobowtór" otrzymał złe recenzje, a on sam miał teraz częstsze ataki. Z rosnącymi długami dołączył do utopijnego socjalistycznego kręgu Betekova, który pomógł mu przetrwać. Po jego rozwiązaniu dołączył do Koła Pietraszewskiego, które proponowało reformy społeczne. Krąg Pietraszewskiego został następnie potępiony, a Dostojewski oskarżony o czytanie i rozpowszechnianie zakazanych dzieł. Aresztowania miały miejsce pod koniec kwietnia 1849 r., a jego członkowie zostali skazani na śmierć przez rozstrzelanie. Car zamienił wyrok na cztery lata zesłania z ciężkimi robotami na Syberii.
W 1861 r. ukazały się jego zapiski na temat tych więziennych doświadczeń, "Dom umarłych".
We wrześniu w Petersburgu obiecał swojemu wydawcy, że do listopada dostarczy "Hazardzistę", nowelę o uzależnieniu od hazardu, choć prace jeszcze się nie rozpoczęły. Powieść została ukończona w zaledwie 26 dni.
Później pojawiły się inne prace, ale inne podejście bardzo pomogło. W 1873 roku "Demony" zostały opublikowane przez "Dostoyevsky Publishing Company". Akceptowano wyłącznie płatność gotówką, a księgarnia mieściła się w rodzinnym mieszkaniu. Sprzedano około 3000 egzemplarzy.
Jednak stan zdrowia Dostojewskiego nadal się pogarszał, a w marcu 1877 roku miał cztery napady padaczkowe. W sierpniu 1879 roku zdiagnozowano u niego rozedmę płuc we wczesnym stadium. Powiedziano mu, że można ją leczyć, ale nie wyleczyć.
26 stycznia 1881 roku Dostojewski doznał krwotoku płucnego. Po drugim lekarze dali złe rokowania. Niedługo potem nastąpił trzeci krwotok.
Fiodor Dostojewski zmarł 9 lutego 1881 roku.
