Filozofia neo-noiru

Opinie czytelników

Ta książka oferuje dogłębną analizę filmów neo-noir poprzez serię wnikliwych esejów, łączących gatunek z dyskusjami filozoficznymi i jego ewolucją od klasycznego noir.

⬤ Dobrze skonstruowane eseje, które angażują czytelników
⬤ kompleksowa analiza klasycznych i współczesnych filmów neo-noir
⬤ przystępna dla osób bez wykształcenia filozoficznego
⬤ wysoka jakość produkcji
⬤ polecana studentom i fanom kina.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za niszowy lub specjalistyczny; kilka przypadków rozpraszającego formatowania w niektórych egzemplarzach.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Philosophy of Neo-Noir

Zawartość książki:

Film noir to klasyczny gatunek charakteryzujący się elementami wizualnymi, takimi jak przechylone kąty kamery, przekrzywione kompozycje scen oraz gra między ciemnością a światłem. Typowe motywy obejmują zbrodnię i karę, przewrót tradycyjnych wartości moralnych oraz pesymistyczne podejście do sensu życia i miejsca ludzkości we wszechświecie.

Obejmująca lata 40. i 50. era klasycznego filmu noir była świadkiem premiery wielu najbardziej lubianych hollywoodzkich filmów o podejrzanych postaciach i mrocznych podziemiach, w tym Double Indemnity, The Big Sleep, Touch of Evil i The Maltese Falcon.

Neo-noir to dość luźno zdefiniowany gatunek filmów wyprodukowanych po klasycznej erze noir, które wykazują wizualne lub tematyczne cechy wrażliwości noir.

Eseje zebrane w The Philosophy of Neo-Noir badają filozoficzne implikacje neo-noirowych kamieni milowych, takich jak Blade Runner, Chinatown, Reservoir Dogs, Memento i filmy braci Coen. Przez pryzmat filozofii Mark T.

Conard i współautorzy badają wcześniej niejasne warstwy znaczeniowe tych ambitnych filmów. Autorzy rozważają również te filmy neo-noir jako sposób na rozwiązanie filozoficznych pytań dotyczących winy, odkupienia, istoty ludzkiej natury oraz problemów związanych z wiedzą, pamięcią i tożsamością. W uniwersum neo-noir zacierają się granice między dobrem a złem, a detektyw i przestępca często odzwierciedlają nawzajem swoje najbardziej wyniszczające cechy osobowości.

Detektyw neo-noir - bardziej antybohater niż bohater - jest często moralnie skompromitowaną i duchowo wstrząśniętą jednostką, której pogoń za przestępcą maskuje poszukiwanie utraconych lub nieosiągalnych aspektów siebie. Conard argumentuje, że filmy omawiane w The Philosophy of Neo-Noir przekazują dwuznaczność, rozczarowanie i dezorientację skuteczniej niż nawet najbardziej kultowe filmy klasycznej ery noir. Potrafiąc świadomie czerpać z konwencji noir i jednocześnie je obalać, reżyserzy neo-noir wykraczają poza ograniczenia wcześniejszego gatunku i otwierają nowe ścieżki filmowej i filozoficznej eksploracji.