Filozofia jako poezja

Opinie czytelników

Książka przedstawia pogląd Richarda Rorty'ego na filozofię jako pomysłową redeskrypcję, a nie dążenie do prawd absolutnych. Rorty krytykuje filozofię analityczną na rzecz podejścia kontynentalnego, podkreślając wartość wielu interpretacji, które można przymierzać jak ubrania. Ta perspektywa jest postrzegana jako inspirująca dla tych, którzy cenią filozofię pragmatyczną, ale może być zniechęcająca dla tych, którzy oczekują bardziej merytorycznych argumentów.

Podejście Rorty'ego jest wciągające i czytelne, oferując inspirujące spojrzenie na filozofię jako formę kreatywności i interpretacji. Idea „pomysłowego ponownego opisu” i pragmatyzmu dobrze rezonuje z niektórymi czytelnikami, sprawiając, że filozofia wydaje się istotna i praktyczna.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać odrzucenie przez Rorty'ego tradycyjnych argumentów filozoficznych i pojęcia „tego, co naprawdę rzeczywiste” za niewystarczające lub zniechęcające, zwłaszcza ci, którzy preferują bardziej rygorystyczną filozofię analityczną.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Philosophy as Poetry

Zawartość książki:

Niezaprzeczalnie obrazoburczy i uparcie praktyczny tam, gdzie inni byli abstrakcyjni, nieżyjący już Richard Rorty został przez niektórych opisany jako filozof bez filozofii. Rorty był sceptyczny wobec systemów twierdzących, że mają odpowiedzi, postrzegając szkoły naukowe i estetyczne jako słowniki, a nie jako niezbędne ścieżki do prawdy. Ale jego praca wykazuje głęboką świadomość tradycji filozoficznej i pilną troskę o to, jak tworzymy społeczeństwo. Jak pisze Michael Berube we wstępie do tego nowego tomu, Rorty postrzegał filozofię jako „twórcze przedsięwzięcie polegające na wymyślaniu nowych i bardziej humanitarnych sposobów życia”.

Filozofia jako poezja, zaczerpnięta z uznanych wykładów Rorty'ego Page-Barbour z 2004 roku, destyluje wiele głównych idei jego pracy. Rorty zaczyna od omówienia poezji i filozofii, które często postrzegane są jako sprzeczne dążenia. Proponuje spojrzenie na filozofię jako wiersz, zaczynając od starożytnych Greków i przepisywany przez kolejne pokolenia filozofów starających się ją ulepszyć. Następnie analizuje filozofię analityczną i odrzucenie przez niektórych filozofów, zwłaszcza Wittgensteina, pojęcia problemów filozoficznych, które mają rozwiązania. Książka kończy się ożywczym zawieszeniem intelektualnych granic, gdy Rorty skupia się na tradycji romantycznej i odnosi ją do myśli filozoficznej.

Książka ta jest idealnym punktem wyjścia dla każdego, kto szuka wprowadzenia do myśli Rorty'ego i jego wkładu w nasze poczucie amerykańskiego pragmatyzmu, a także zrozumienia jego wpływu i kontrowersji, które towarzyszyły jego pracy.

Page-Barbour Lectures.