Philosophy, Biopolitics, and the Virus: The Elision of an Alternative
Mówiono, że każdy aspekt pandemii jest „całkowity”, absolutny i niedyskryminujący. Sama jego nazwa sugerowała to samo.
Wirus był wszędzie i stanowił zagrożenie dla nas wszystkich. Filozofia, biopolityka i wirus: The Elision of an Alternative identyfikuje trzy momenty pandemii, które zostały pomyślane w tak monolityczny sposób: (1) „Nauka”, która musiała być jednomyślna, jeśli miała przyjąć suwerenną rolę i sprawić, byśmy za nią „podążali”; (2) „interwencje niefarmaceutyczne”, które były uważane za jedyną możliwą odpowiedź, a bez których śmierć i choroba „szalałyby”; oraz (3) miało istnieć jedno jedyne lekarstwo, które mogłoby doprowadzić do obiecanego końca ograniczeń, z wyłączeniem wszelkich innych koncepcji medycyny, leczenia i opieki. W każdym przypadku pozornej uniwersalności sprzeciw natychmiast identyfikuje cię jako przyjaciela wirusa.
Michael Lewis argumentuje, że od tego czasu wszystkie te przypadki ujawniają swoją przeciwproduktywność. Eliminacja alternatywy objawia się pośrednio w ranach zadawanych zarówno społeczeństwu, jak i samemu logosowi.
