Ocena:
Książka zawiera pouczający i przystępny przegląd brytyjskiego faszyzmu reprezentowanego przez Oswalda Mosleya, w formacie pytań i odpowiedzi, który odpowiada na typowe pytania i wyzwania związane z tym tematem. Czytelnicy uznają ją zarówno za pouczającą, jak i niepokojącą, ilustrującą złożoność ideologii Mosleya.
Zalety:Pouczająca i wnikliwa, łatwa w czytaniu, zwięzła, unikalny format pytań i odpowiedzi, poszerza wiedzę na temat brytyjskiego faszyzmu, dobrze napisana i zapewnia kontekst historyczny.
Wady:Krótka długość może sprawiać wrażenie bardziej broszury niż książki; niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za niepokojący.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Fascism: 100 Questions Asked and Answered
Po II wojnie światowej „faszysta” stał się słowem na „F” w debacie politycznej, stosowanym liberalnie wobec każdego, kogo nie lubili lewicowi polemiści. Ale co tak naprawdę oznaczało to słowo i za czym tak naprawdę opowiadali się jego brytyjscy zwolennicy? W tej przedwojennej książce, napisanej w wygodnej formie pytań i odpowiedzi przez Oswalda Mosleya, przywódca Brytyjskiej Unii Faszystów wyjaśnia faszyzm.
Przyznaje, że gdyby został wybrany do władzy, polityczna wojna partyjna zostałaby zakończona. Zamiast głosowania na różne etykiety partyjne, wybory powszechne opierałyby się na franczyzie zawodowej. W ramach tego systemu każdy głosowałby zgodnie ze swoim zawodem: górnicy głosowaliby na wybór kandydatów górniczych; pracownicy rolni na kandydatów rolniczych; pracownicy służby zdrowia na lekarzy i pielęgniarki; a pracownicy tekstylni na kandydatów pracowników tekstylnych.
Byliby nawet kandydaci zawodowi dla gospodyń domowych i emerytów. W ten sposób Mosley wierzył, że powstanie rząd ekspertów wybieranych przez ekspertów: organ znacznie lepiej przygotowany do zapewnienia dobrego rządu niż ten oparty na wielopartyjnej franczyzie geograficznej.
Inne pytania i odpowiedzi omówione przez Mosleya równie dogłębnie obejmują wolność słowa, reformę systemu bankowego oraz rolę związków zawodowych w nowoczesnym miejscu pracy. Być może faszyzm przegrał wojnę semantyczną, ale jego prawdziwa natura zasługuje na bliższą analizę.
