Ocena:
Książka zebrała mieszane recenzje, z których niektórzy chwalą jej innowacyjność i uniwersalne tematy, podczas gdy inni krytykują ją za typowość i brak głębi.
Zalety:⬤ Oszałamiająca pierwsza książka z eksperymentalnymi momentami
⬤ mocne narracje i precyzyjnie dobrane obrazy, które przeplatają się z tym, co szczególne i uniwersalne
⬤ wiersze takie jak „Auction” i „Timepiece” są dobrze wykonane
⬤ przypominają Faulknera
⬤ porusza tematy czasu, straty i pamięci z głęboką miłością do regionu.
⬤ Określany jako typowy dla amerykańskiej poezji „School of Homey Reminiscence”
⬤ niektórzy uważają, że nie wykracza poza osobiste doświadczenia poety
⬤ krytykowany za brak większej wizji i posiadanie sztywnych, szanowanych form i języka.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Pharaoh, Pharaoh
Napisany przez laureatkę Nagrody Pulitzera w dziedzinie poezji w 2006 roku, Pharaoh, Pharaoh to medytacja nad czasem, pamięcią, dziedziczeniem i ironią utraty - utraty własnej ziemi, przeszłości, samej miłości. Z wyczulonymi zmysłami na każdy niuans światła i krajobrazu, Claudia Emerson Andrews nadaje swoim wierszom biblijny ogień. W równym stopniu i z pozorną łatwością oddaje oszołomienie kulturowo opuszczonych w "jąkanej elokwencji" licytatora i ulotność pozorów w obrazie umierającej świetlika "kaszlącego światłem".
W tym postlapsariańskim pastorale współczesnego południowego wschodu Andrews przywołuje obsadę postaci związanych z czasami i miejscami spustoszenia, ale niezdolnych do opuszczenia ich, ponieważ to właśnie to spustoszenie - plagi, plagi, straty i złamane serca - ich zdefiniowało. Ich zbiorowy krzyk uradowanej rozpaczy jest skompresowany w zdumiewających ostatnich wersach "Plag": "Faraonie, faraonie, jakby coś nas trzymało, jakby można nas było puścić".
Andrews wnosi do tych wierszy wizję tak jasną, tak cudownie właściwą, że same strony wydają się przesycone zapachem słońca i świeżo skoszonego siana. Faraon, faraon to piękne, czarujące przypomnienie o tym, co odrzucamy, co zatrzymujemy - i dlaczego.
